100 Cols Tocht…, alles in de overtreffende trap

In de laatste weken heb ik een paar maal, met verscheidene RTC-ers, gesproken over hun ideeën om volgend jaar de 100 Cols Tocht te gaan fietsen. Ik kan het ze van harte aanbevelen, sterker nog, het lijkt me geweldig om met ze mee te kunnen. Deze zomer is het al weer 12 jaar geleden dat ik die grandioze tocht tot een goed einde heb gebracht en als ik erover denk en praat dan komen alle ervaringen uit die periode weer “boven drijven”.

De historie van de 100 Cols Tocht begint in 1979, de toenmalige Nederlandse Rijwiel en Toer Unie introduceerde de tocht als `De Zwaarste Tocht ter Wereld`.  Ondanks het feit dat er een redelijke belangstelling voor het evenement bestond,besloot de Unieraad van de N.R.T.U. de organisatie van buitenlandse evenementen te staken. Daarmee leek de tocht een kort leven beschoren, maar enkele leden van fietsclub `De Domstad` uit Utrecht dachten daar anders over. In 1983 nam `de Domstad` de monstertocht van ca. 4000km. op in haar programma. 20 Jaar later, in 2003 werd de tocht op initiatief van diezelfde Domstad leden als in 1983 overgedragen aan de `Stichting 100 Cols Tocht` in Utrecht.

Sedert het beginjaar 1979 zijn er inmiddels ca. 1500 deelnemers ingeschreven, maar tot nu toe wisten slechts een driehonderd tal deelnemers de tocht te volbrengen. Sommigen daarvan ook meerdere keren. Zowel in binnen~als in buitenland staat de tocht bekend als uiterst zwaar, maar ook als buitengewoon mooi.

Ikzelf kan dat volmondig beamen en ben er ook bijzonder trots op dat ik tot die 300 behoor die de tocht hebben mogen uitrijden. Als één van de 4 Zeeuwen die tot nu toe de moed hadden om aan het avontuur te beginnen en het vol te houden. Tot nu toe zelfs nog als enige Schouwen Duivelander, maar daar komt denk ik in 2012 verandering in. Ons mede clublid Piet Schneiders is namelijk al gevorderd tot een laatste `pukkel` in de Pyreneeèn en zit dus al op de helft. En wie weet komt daar nog een naam, misschien wel enkele namen, bij.

Dat de titel `De Zwaarste Tocht ter Wereld` wordt gebezigd is zeker niet overdreven, want je moet in ogenschouw nemen dat de totale fietsafstand 4088km bedraagt en dat je gedurende die kilometers 105 Cols en 96 Cotes moet overwinnen. Na de start in Saverne, bij Straatsburg, brengt de tocht je door de Vogezen via de Bourgogne  naar het Centraal Massief. Vervolgens gaat het door de Auvergne en de Dordorgne  richting Zuidwest Frankrijk en begin je in Frans Baskenland aan de loodzware maar ook onwaarschijnlijk mooie Pyreneeén. Na de Pyreneeën en het ommuurde Carcassonne moeten dan nog de nodige obstakels worden overwonnen voordat de Mont Ventoux op je pad komt. Daarna volgen als spoedig de Alpen en voert de tocht door de lieflijke Jura weer naar de Vogezen en tot slot de finishplaats Saverne. Als de finish is bereikt zal het aantal hoogtemeters uiteindelijk maar liefst 66813 bedragen. Dat is bijvoorbeeld ruim 2,5 keer zoveel als tijdens de rit Zierikzee- Menton en ruim 3 maal zoveel als in een gemiddelde Tour de France. Als er sprake is van een goede conditie en de weersomstandigheden zitten niet tegen, dan moet het mogelijk zijn om in 34 à 35 etappes “rond” te zijn.

Zelf gebruikte ik 37 dagen, met een langste rit van 147km en een kortste van 53km. Als je de lijst van deelnemers bekijkt, dan zie je dat een zestal slechts 20 tot 25 dagen nodig had, maar dat ruim de helft de tocht volbracht tussen de 25 en 40 dagen. Eveneens een zestal fietsers gebruikte zelfs meer dan 60 dagen. Daaruit blijkt dat het een ieder vrij staat om het eigen tempo te bepalen.Als je er maar voor zorgt dat je dagelijks op tijd je stempels binnenhaalt.

Tijdens het opmaken van dit stukje proza en het zien van de dorpjes waar ik langs reed herbeleef ik weer vele momenten, leuke en minder leuke dingen, misschien ga ik die in de komende wintermaanden nog eens aan het papier toevertrouwen. Misschien krijgen de adspirant-100 Cols Tocht fietsers dan nog meer de kriebels.