Eindelijk is het weer zover, we mogen weer lekker knallen en ons zelf overtreffen!!!!!!!!!
Na het overweldigende succes van vorig seizoen mochten we deze keer weer aan de bak om onszelf af te matten.
10 helden en 1 heldin stonden ‘s morgens vroeg om half 9 buiten bij de Molenberg te trappelen om zich in te schrijven voor de 15,4 km tijdrit. Helaas was de Molenberg niet helemaal op de hoogte van onze komst waardoor we pas tegen 9 uur aan de koffie en de inschrijvingen konden beginnen.
Opmerkelijk was dat ,ondanks dat we met beduidend minder mensen waren dan ik had gehoopt (dames en heren afwezigen, ik heb jullie allemaal gemist, echt waar… ) wegens de Giro rit waar velen de voorkeur aan hebben gegeven er toch duidelijk spanning was bij alle aanwezigen. We hebben natuurlijk allemaal weer wat te bewijzen tegenover onszelf. Zijn we beter geworden dan vorig seizoen???
Na bakje koffie zijn we op pad gegaan voor een rondje voorrijden en wat opviel is dat de wind deze keer zeker niet misselijk was en ik tijdens het inrijden al mensen zich zag verstoppen om niet te veel van te voren in te leveren (of deed ik dat alleen?)
Na het inrijden moet het dan toch maar weer gebeuren:
1 voor 1 werden we om de minuut weggeschoten.
Hierna kan ik alleen maar een persoonlijk verslag schrijven en zal ik het niet zo langdradig maken als de vorige keer 😉
– 3 2 1 weg ben ik , krijg van mijn schoonvader die zich als startpunt heeft opgeworpen een flinke zet mee en weet dat ik de 1e seconde al heb gewonnen. Volle bak tegenwind en op naar de Pijlerdam. Op mijn nieuwe fiets, met die prachtige velgen (smaken verschillen) moet dat natuurlijk nog beter gaan dan de vorige keer. Ik rij deze rit voor het eerst, vorig jaar durfde ik nog niet omdat ik nog niet helemaal hersteld was van een zweepslag en vol bewondering heb staan kijken naar kanjers. Het moraal is goed, veel getraind voor Zierikzee-Menton maar wat valt het tegen zeg, er staat echt veel wind en mijn hartslag vliegt gelijk naar 175 . Ik knal de Pijlerdam op volle bak en zie dat ik als ik bovenop ben nog maar 25 km per uur rij !!!!!!!!!! Kan niet waar zijn , met het inrijden reed ik op kop nog redelijk op het gemak 27 ????
– Kanonnen zeg wat een wind, probeer een beetje te schuilen tussen de pijlers en de snelheid weer zo snel mogelijk naar een beetje leuke cijfers te krijgen , diep in de beugels en knallen maar op naar het Topshuis hier met een klein bochtje naar beneden en het laatste stuk de wind helemaal op de kop tegen, ga kapot, begin te twijfelen aan de vorm, gisteren een hele dag geslenterd op de Efteling en vanmorgen dacht ik een uurtje los te rijden , maar kreeg een lekke band in de polder en had geen pompje meegenomen vanwege het gewicht (echt slim hoor) heb een paar km gelopen en moest daarna volle bak naar de Molenberg fietsen , voel het in mijn benen…
Bijna bij het keerpunt, ben bijna iedereen al weer tegen gekomen enmag meewind terug…. trappen en trappen, tijd goedmaken. Helaas gaat hij achterop niet op de 12 en blijf ik op de 13 mezelf de blubbers trappen (hoewel, misschien wel goed om mijn volgelopen benen te laten herstellen) Haal inmiddels al iemand in , geen tijd om te kijken , in een boog eromheen en gaaaaaaan, denk even vol meewoed aan mijn (Reza’s) Isaac fiets met het 53-11 verzet, weet zeker dat ik hierop harder zou gaan nu.
Duik de Pijlerdam af en draai de polder in nog steeds met de wind zij mee, vliegensvlug naar het meetpunt waar ik luid wordt toegejuigd door het aanwezige publiek (ik noem geen aantallen, maar alle 8 bedankt 😉 ) Zie ver voor me 2 man niet al te ver bij elkaar vandaan rijden , hierna met een boog weer die heerlijke wind vol in het gezicht en weer terug naar het meetpunt.
Dit laatste stuk is weer zwaar zeg.. zie voor me Huug denk ik en zie dat ik inloop, denk alles of niks en zet er een tandje bij en blind stoemp ik er naar toe, zie dat het Herbert is en oude volleybalstrijdgevoels komen bij me op en denk alleen maar die moet ik hebben, het laatste bochtje en op naar de streep, ga staan om mijn fiets op gang te trekken en krabbel voorbij Herbert en laat me bijna voorover vallen over de meet, ik ben er…..
Ik herinner me nu levendig vorig jaar weer, ben kapot, helemaal kapot.
Maar, net als vorig jaar weer goed gereden , 2e
Ik weet het , 2e is de 1e verliezer en Olaf is de terechte winnaar, zo jong en al zo snel, hopelijk vind hij andere hobby’s 😉 ,nee hoor , volkomen verdiend . Verder ook nieuwkomer Huug is duidelijk iemand om rekening mee te houden met zijn knappe 3e plaats.
Weet zeker dat ik toch weer wat beter ben dan vorig jaar en het seizoen is nog jong, dus nu ik weer uitgerust ben en de branie weer terug is……….Olaf, ik kom eraan , het verschil was maar 5 seconden.
Op naar de volgende Tijdrit!!!!!!!!!!
Groeten,
Alex