Alternatieve lunch bij du Mélezèt is succes
Ook op de afsluitende dag zijn de weersomstandigheden weer optimaal. Om 9.30 uur starten we voor de laatste 80km van de Alpenweek 2010. We fietsen stroomopwaarts langs de Durance over een rustig weggetje richting Guillestre. Het tempo dat wordt onderhouden is zodanig dat iedereen bij kan blijven en de stemming is opperbest. Het is immers niet zo ver vandaag, want het zwaartepunt ligt in het eerste deel tot aan Parking Chaurionde in de Vallon de Mélezèt op 42,5 km. Die parking is het startpunt van mooie wandelingen in het Nationale Park du Queyras. Voor ons geen wandeling, maar hard werken op de fiets. Na Guillestre rijden we de Gorges du Guil binnen. Het is er prachtig en omdat de weg slechts ligt oploopt kunnen we daar nog echt van genieten. Dan komt de afslag naar rechts richting Ceillac en dan begint de eerste steile klim, in 6,5km van 1065 meter naar 1605 meter. Gemiddeld stijgingspercentage? 8,5%! Wim geeft lange tijd de toon aan, maar Tiny rijdt langzaam maar zeker het gat dicht en neemt voorsprong. Wim komt nog één keer terug, maar dan is de beroemde pijp leeg. En zo als altijd…….. twee honden vechten om een been en de derde loopt er mee heen. Boven duurt het wachten niet eens zo lang en bovendien is het mooi om te zien hoe de mannen de klim verteerd hebben. Je kan wel zien dat de eerder gedane inspanningen bij velen nu toch wel z’n tol gaan eisen. Inmiddels is ons een auto met onze eigen supporterende dames voorbijgereden. Ook wij rijden verder, de volgende kilometers zijn relatief vlak, maar de laatste 3,5km, die ons naar 1967m hoogte moeten brengen kennen weer een stijgingspercentage van ca 8,5%. Zuchten, steunen en kraken, maar niets en niemand breekt. Bij Chaurionde kijken de dames al naar onze komst uit. Ze komen eraan de helden van het hooggebergte. Hans gaat Tiny vooraf en zij worden weer gevolgd door Wim en Harro.
Vervolgens komen Ab, Huib en Adri, Toon, Peter en Cees in die volgorde boven en ook zij kunnen de welverdiende complimenten van de dames in ontvangst nemen. Niet de kussen van de rondemiss uiteraard………………………………………….want die waren al voor Hans. In dit fraai gelegen stukje natuur wachtte ons nog een verrassing, het was namelijk de dames gelukt om een uitgebreide lunch uit te stallen. Rijst, pasta, hartige hapjes, pannenkoekjes, bananen, meloenen, drankjes. Aan alles was gedacht; “fantastisch meiden”, het was perfect. De sfeer was uiteraard optimaal, het zwaarste werk zat erop, we konden rusten en niet te vergeten de hongerige magen vullen. Even na 1 uur waren we weer zover dat we aan de terugrit konden beginnen. Die rit verliep erg voorspoedig, snel ook, want het ging immers in dalende lijn. Zo rond kwart voor drie waren we terug op de camping en de dames volgden even later. Nadat we nog wat hadden gedronken verliep de rest van de middag met douchen en lekker hangen bij het zwembad. Die vrijdagavond sluiten we de geweldig verlopen fietsweek in de Alpen af met een afscheidsetentje in het campingrestaurant. Bij die gelegenheid nemen we al afscheid van een aantal mensen die al op zaterdagmorgen vroeg naar Nederland zullen afreizen. Op zondag vangen de anderen de terugreis aan. Monsieur Lodwick et sa femme nemen dan op dinsdagmorgen afscheid van camping Les Deux Bois en Madame Françoise en de Equipe van restaurant l’Edonai niet te vergeten. Ik heb het als een geweldige week ervaren. De dames en heren die daar met hun positieve instelling en goed humeur voor hebben gezorgd:
C H A P E A U