Ardennenrit

Zaterdagmorgen 11 juni. Vandaag staat de Ardennen rit op het programma. Leo j en ik zitten al vanaf woensdag avond op camping Chalet-weekend in Stoumont. Prachtig weer. We hebben donderdag nog een stukje van de tocht gereden, en de route ligt er netjes bij. Hier en daar wat los grind en een net geasfalteerde afdaling. In Coo de koffie stop voor zaterdag besproken en alvast de overheerlijke appeltaart geproefd.  De komende dagen de weerberichten goed in de gaten houdend, vermaken we ons prima op de camping.

Vrijdag middag komen ook Ron en Sonja met de kinderen en Tony en Karin aan op de camping.
Er wordt veel over het weer gesproken, maar ja het zal gewoon afwachten zijn.

Zaterdagmorgen gaat de wekker om 07:00 uur , ik kijk uit het raam het weer ziet er prima uit, hoef dus niet te bellen naar Zierikzee om het af te zeggen. We draaien ons nog even om maar na een half uurtje gaan we er dan toch maar uit. Even naar de bakker om de stokbroden en zelf een hapje eten en zorgen dat we klaar zijn voor de tocht. Om 09:15 uur komen de eerste mannen aan, en ook dan begint het net te regenen. Oh nee dat zal toch niet daar valt ons tochtje in het water.

Zo langzamerhand zijn de 15 mannen en ja 2 vrouwen er, en gaan we lekker aan de koffie met een koek.
Om 10:00 uur verzamelen we, en hou ik nog een kort praatje over hoe de tocht eruit ziet, en benadruk sommige slechte wegen in de route. Met Tonnie en Leo op kop vertrekken we richting 1ste klim. Rustig aan en eigen tempo naar boven.
Iedereen kan het goed bijhouden en boven wordt er netjes gewacht op elkaar.

Na een km of 20 de eerste lekke band voor Huib, die het goed voor elkaar heeft en denkt dat het bandenwisselen bij de prijs inbegrepen is.
Hij laat Leo zijn band wisselen. Zachtjes begint het weer te regenen, enkelen trekken hun regenjasje aan, maar al snel wordt het weer droog.
Na enig oponthoud van wat koeien, kunnen we aan de laatste km’s tot de koffie stop beginnen.

Heerlijk in de zon op het terras genieten we van de koffie met de overheerlijke appeltaart.
Al snel komt de discussie gaan we voor 1 of voor 2 bakjes koffie. We besluiten voor 1 bakje te gaan en vertrekken voor het laatste deel van de tocht.
Nog even de watervallen van Coo bekijken, we zijn er nu tenslotte toch. En ze zijn prachtig na zoveel regen.

We vertrekken richting De Rossier, een pittige klim met vooral in het dorpje een stijl stukje.
Boven aangekomen, is het even wachten en als ook de laatsten boven zijn en weer uitgerust zijn, vertrekken we richting afdaling naar Spa.
Ik vertel de groep dat het verstandig is achter Tonnie en Leo te blijven omdat er een aantal afslagen naar links en rechts inzitten.
Ik rij bijna achteraan en ineens zie ik Cock de berm in rijden, na bij de eertse afslag even gewacht te hebben verteld hij dat hij dacht lek gereden te hebben zijn fiets slingerde zo.
Het bleek dat ie gewoon ZOOOOO hard naar beneden reed. Beneden in spa aangekomen richting laatste klim De Markiezaar.
Samen met Huib rij ik naar boven. Ik had hem verteld dat de laatste klim niet zo stijl was, bleek er toch nog een stuk van 10 % in te zitten. Nadat de groep weer compleet was, zijn we begonnen aan het laatste stukje vals plat, richting de afdaling naar Remouchamps. Een mooie lange afdaling.

Aangekomen in Remouchamps was er  de keus of met Mij (linda) mee naar het terras voor een lekkere consumptie of met Tonnie en Leo mee La redoute op.
Samen met Marijke en Tony Vaes zat ik op het terras, maar na enkele minuten kwam Frank al terug, kapotte ketting.
Ook leo en een van de gastrijders kwamen terug. Gezamelijk hebben we gewacht op de rest van de groep.

Voor Frank hebben we een taxi ( karin Vaes) geregeld. De lucht zag er dreigend uit en de groep vertrok voor de laatste 13 km richting de camping.
Alleen hadden ze niet in de gaten dat er nog vier moesten wachten voordat ze veilig konden oversteken.
Na een km of 6 kwamen ze er dan toch achter dat er een aantal misten dus hebben ze netjes gewacht en zijn we met de hele groep richting camping gereden.
Daar heeft iedereen heerlijk gedoucht en hebben we gezamelijk genoten van een heerlijke kop soep en stokbrood.

Ik heb de groep de gehele dag geobserveerd en zo kon ik de prijsjes die ik had verdelen. Voor Marijke ( super dat ze het toch aan durfde om mee te gaan met de groep) DE RODE LANTAARN. Voor Cock ( die zich echt wel overwonnen heeft met afdalen) DE OVERWINNINGSPRIJS.
Voor Ron ( Waarom laat ik me hier niet over uit) de PECHPRIJS, en voor Tony Vaes ( die na zijn ziekteperiode vorig jaar echt super reed) DE PRIJS VOOR DE STRIJDLUSTIGSTE.

Na de heerlijke maaltijd en een paar consumpties ging een ieder weer richting huis. Het was een geslaagde dag met gelukkig toch nog mooi weer.