Alweer bijna een jaar geleden is tijdens de afsluiting van het seizoen 2009 in ‘De Biet’ onder het genot van heerlijke hapjes en drankjes het idee geopperd dat er naast de jaarlijkse Alpenritten misschien ook wel animo zou kunnen zijn voor een fiets-weekend in Nederland.
De gezelligheid van de eerstgenoemde ritten zijn immers niet voor iedereen weggelegd gezien het tijdstip in het voorseizoen en de bijbehorende leerplicht van de nog schoolgaande kinderen van de ietwat minder grijze leden. Dat laatste schrijf ik uiteraard uit jaloezie vanwege de vrije tijd waarover zij beschikken om te fietsen maar vooral ook over de fietskwaliteiten waar ik het menigmaal tegen af dien te leggen.
Met frisse zin en goed voorbereid wordt dan ook de caravan op vrijdagmorgen 20 augustus achter de auto gezet en rijden we wel heel vroeg richting Chaam. ‘We’ is in dit geval eega Monique, en beide kinderen Kevin en Owen. Nog voor de middag staan we op de camping en tuigen we de luifel op naast de caravan van Frans en Joke. Cees en Tiny volgen niet veel later en dan druppelen één voor één alle vakantiegangers het park van de ‘Flaasbloem’ op. De temperatuur is dan inmiddels tot boven de 20 graden gestegen. De voor- en nadelen van er vroeg zijn worden nu duidelijk. Het voordeel is dat wij lekker in de luie stoel kunnen genieten van de laatkomers die de boel nog op dienen te zetten en het nadeel is dat de laatkomers nu alsnog geconfronteerd worden met de foto’s hiervan. Onder goedkeurend oog en met hier en daar een opmerking van Leo J. wordt ook de laatste luifel opgezet. De rol van campingburgemeester is vanaf dat moment zijn deel.
Als iedereen eenmaal gesetteld is zitten we na de warme maaltijd binnen een mum van tijd bij Cees voor de caravan waar de koffie rustig wordt geschonken en later gevolgd wordt door wijn, fris en blikjes bier, welliswaar iets minder rustig maar zeker niet minder gemoedelijk. De verstandige fietsers onder ons kruipen nog voor middernacht in de caravan of tent (sommigen zelfs met fiets!) terwijl Leo , Alex en ik ons opofferen om nog even te wachten zodat we zeker weten dat iedereen op tijd op bed ligt, Toon en Hans met hun partners naar de bungalows en de rest op het kampeerveld. De volgende morgen krijgen we subtiel te horen dat we ons werk wel erg serieus hebben genomen. Navraag bij Toon en Hans geeft aan zij er geen opmerkingen over hebben en dus gaan we er vanuit we onze taak goed hebben volbracht.
Op deze zaterdagmorgen blijkt dat de 2 leiders m/v in de clubcompetitie deze erg serieus nemen. Linda heeft zo haar mannetje voor de verzorging en controleert nauwkeurig of dat deze zijn werk wel goed doet, terwijl Tonny reeds om 9 uur vanuit het Zeeuwse arriveert en naaste belager Leo N. vrolijk begroet. Er zijn dit weekend veel en dus dure punten te verdienen en de eeuwige roem gloort zichtbaar voor de huidige koplopers. Tijdens de zaterdagrit fietsen we met heel mooi weer via Baarle Nassau/Hertog door België richting Schijf en onderlangs Breda weer terug naar de camping. Slechts 2 lekke banden en de traditionele taartpunt onderweg brachten nog enig oponthoud. Terug op de camping wordt vlug het terras van de camping opgezocht als blijkt dat de dames nog niet terug zijn van hun toertocht naar Baarle Nassau. Massaal en zonder uitzondering wordt het speciale biertje “Bovenste Beste” na een aantal slokken over de straat en in de bloembakken gekieperd, niet te pruimen, dat ze dat pils durven noemen. Alsnog staan er dan volle glazen met lekker bier op de tafels en worden de 95 kilomters nog eens doorgenomen voordat de gasten uit Zeeland weer terug reizen naar huis.
De zaterdagavond verloopt bijna identiek als de voorgaande avond en al snel worden de koffie en theekopjes van tafel gehaald om ruimte te maken voor de hapjes en drankjes. Alle onderwerpen passeren de revue. Zo zegt Leo J. toe om volgend seizoen deel te gaan nemen aan een clubtijdrit, komt de rittenkoers naar Menton ter sprake en horen we hoe de partners zich hebben vermaakt. Het is vermakelijk om te zien hoe eerst Frans en vervolgens Cees zich met fiets hun caravan binnen wurmen en de deur dicht doen terwijl de vrouwen onverstoord nog even buiten blijven zitten, genietend van de late zomeravond.
De zondagmorgen krijgen we geen klachten over onze rol van kampwacht. Reza brengt koffie rond terwijl de eerste pannenkoeken door mijn kinderen worden ingepikt. Met een grote grijns beloof ik de jaloerse blikken dat ik wel een stukje op kop zal rijden vandaag. Bij de start om 9 uur rijden we wederom met enkele van Schouwen afgereisde fietsers waaronder natuurlijk kopman Tonny in de richting van Alphen. Ditmaal een rondje via Goirle naar Hapert, de plaats waar Reza is opgegroeid en als volleerd VVV-gids krijg ik al fietsend een uitleg over de omgeving en de geschiedenis van de bokkenrijders en de omgeving. Nabij de abdij van Postel te pauzeren we even en vervolgen onze route via Reusel en Poppel om na een kleine 110km weer op de camping aan te komen. Eenmaal aangekomen op het terras blijkt niemand zin te hebben in het speciale bier van de camping. Het wisselen van de glazen verloopt vloeiend en als er geen ruimte meer is op de tafels om nog volle glazen neer te zetten tussen de lege besluiten we dat dit het sein is om terug te gaan naar huis of de caravan. ’s Middags worden de eerste dingen alweer ingepakt vanwege de verwachte regen ’s nachts en plannen gemaakt om ’s avonds uit eten te gaan. Wij besluiten voor de kinderen op de camping te blijven zodat ze lekker kunnen spelen en zwemmen terwijl de andere weekendfietsers een goed restaurant opzoeken in Baarle Nassau.
Wat maandagmorgen rest is inpakken, iedereen de hand schudden, vooral Cees bedanken voor het organiseren en weer terug naar Schouwen Duiveland met de herinneringen aan een leuk weekend met heel mooi weer en gezellig mensen. De camping en de huisjes waren dik in orde en mijn vrouw Monique heeft het samen met de kinderen ook enorm naar hun zin gehad. Van Leo, Linda, Reza en Alex hebben we begrepen dat ze er over denken om bij deelname zo’n volgend weekend ook de kinderen mee te nemen.
Het fietsen was dit weekend even bijzaak.