Het is zondagmorgen 10 april, de buitenthermometer wijst 6 streepjes boven 0. Tien voor acht ben ik op weg naar De Hogen Blok, goh wat is ‘t koud. Maar ze komen wel……. de RTC-ers, sommigen zelfs met korte mouw, alleen al om hun clubtenue te laten zien. Dat zijn nog eens kanjers. We zijn al met een groep van meer dan 30 als we richting “De Molenberg” fietsen. Onderweg dijt de groep alleeen maar uit, dat wordt weer een uniek aantal denk ik dan. Onze nieuwe penningmeester, Johan Hendrikse, had waarschijnlijk al rekening gehouden met een groot aantal inschrijvers, want er konden in elk geval meer dan 50 namen op het formulier. De koffie bij de Molenberg smaakte voortreffelijk, ook al omdat het de kou weer deed vergeten. Uiteindelijk stopte de toestroom aan deelnemers bij 53. Niet alleen leden, er waren ook een aantal gastrijders bij die eigenlijk ook als aspirantlid mogen worden beschouwd. Na een korte succeswens en een oproep om in zo’n groep uitermate alert te zijn op onverwachte situaties werd het lange lint op gang getrokken door de toerleiders van dienst Jan Hillebrand en Jan Boot. Jan Hillebrand had daarbij nog de steun gevraagd van enkele voorrijders. Andere leden van de toercommisie reden dan weer verspreid door de groep om “signalen’ te kunnen opvangen.
Wat een fraai gezicht als je zo’n langgerekt peloton voor je uit ziet rijden. Na een bocht of oversteekpunt rekt dat geheel uit tot wel enkele honderden meters, ik kon dan vooraan alleen nog de rijzige gestalte van Cees Roggeband herkennen. Leuk ook die reacties in de dorpskernen en compliment ook voor de automobilisten die praktisch zonder uitzondering de groep behoedzaam passeerden. Zo af en toe voelde je ook de “stijve bries” uit het oosten en je wist dan dat degenen die voorop zaten daar toch behoorlijk tegen zouden moeten opboksen. Onderweg werden door Marcel nog foto’s gemaakt dus die moest ook extra energie leveren. Hard vooruit rijden om dan vervolgens weer te moeten inhalen. De kernen van Burgh, Haamstede, Noordwelle, Renesse, Elkerzee en Zonnemaire drukten dan misschien wel het tempo, maar het is wel “gaaf”. En de dorpsring van Dreischor dan? Nog niet zo lang geleden Europa’s groenste dorp, hier is de schrijver even niet neutraal trouwens want ooit, in mijn jeugd, was het mijn woonplaats. Een lek bandje onderweg gaf enig oponthoud, maar het vervelendste moment kwam net voor de koffie. Bij Bruinisse kwam Jan Boot, die als toerleider druk in de weer was met de verkeerssituatie, ten val en nam Toon van der Wekken met zich mee. Dat was schrikken , gelukkig viel het lichamelijk leed wel mee, behoudens de schaafwonden en kapotte kleding natuurlijk. Zo ook constateerde de dokter in ons midden, maar amper een kilometer verder was Kees Kouters zelf het slachtoffer. Hij had zojuist de bidon gepakt en reed met één hand aan het stuur. Een bult in de weg zorgde ervoor dat z’n stuur werd weggeslagen en met een “fraaie” duik belandde hij in het gras. Ook daar was verder geen sprake van persoonlijk leed gelukkig. De koffiepauze bij “Paviljoen Meerzicht” hadden we dus wel verdiend na al die opwinding. Het terras lag in de zon, we zaten daar heerlijk zo met uitzicht op de Grevelingen. De bediening was perfect en de koffie en het appelgebak ging er gretig in. Ook de Ehbo trommel van Meerzicht kon nog worden aangesproken om de verwondingen van Toon te behandelen.
Het tweede deel van de Toerclubrit kende een zeer voorspoedig verloop, ook al omdat de oostenwind nu in de rug blies. Via Zijpe en de Bruse polderwegen reden we de buitenwijken van Oosterland binnen. In Ouwerkerk zochten we het centrum weer op om vervolgens weer naar de buitendijk te fietsen. Na het Watersnoodmuseum was het nog slechts enkele kilometers tot Zierikzee en daar waaierde het peloton uiteen en reed iedereen weer op huis aan. Dat varieert dan in afstand nog van 5 tot 20 km. , maar ik denk dat iedereen die de Dorpentocht heeft meegefietst uiteindelijk een afstand van ca 100km op de teller zal hebben staan.
Dame en heren deelnemers alle dank aan jullie, de aanwezigheid en het plezier waarmee jullie deze Dorpentocht tot een succes hebben gemaakt is een compliment waard.
