Eifel trainingsweekend

In het kader van mijn training voor de monstertocht op zondag 21 juli  2013, “Le tour du Mont Blanc”, die ik samen met Cees Lodewijk hoop te volbrengen heb ik me dit jaar ingeschreven via de reisorganisatie van “Arts en Auto”voor een trainingsweekend in Duitsland en wel in Prüm in de Eifel. In eerste instantie was het de bedoeling dat bij voldoende deelname de bekende ex-prof Rob Harmeling alles zou begeleiden maar helaas waren er daarvoor te weinig deelnemers. Toch bleek dat uiteindelijk geen al te groot gemis want als vervangers kregen we nu Elly van der Burg en Gerard Ton mee, zij wisselden elkaar af met fiets en bus en hebben ervoor gezorgd dat het ons dat Pinksterweekend aan niets heeft ontbroken. Ik kwam om drie uur ‘s middags bij het hotel midden in Prüm aan, helaas was het niet helemaal droog, maar toch gingen we ruim een uur later met een man of 10 op pad voor een rit van ongeveer 60 km met 1500 hoogtemeters. Na een kilometer gaat het al vanuit Prüm omhoog met meer dan 12% richting Bitburg en daar viel ons peloton al flink uit elkaar. Er was ook een dame bij de groep die best wel aardig kon fietsen maar die dit klimwerk eigenlijk helemaal niet aankon, ik heb zoals het een echte RTC-er betaamd een tijd over haar ontfermd maar heb uiteindelijk toch besloten om zelf ook wat gas te gaan geven want ik wil in juli toch echt geen modderfiguur slaan op de Mont Blanc. Het ging inmiddels wat meer regenen dus toen we terugkwamen waren we lichtelijk zwart van de opspattende modder.

Na een buitengewoon prettig diner , een goede nachtrust en een dito ontbijt ging het op zaterdag met veel beter weer echt los: een rit van ruim 100 km met flink wat hoogtemeters, richting het noordwesten dus tot bijna in België. Het landschap van de Eifel is prachtig (op al die smerige moderne windmolens na) het weer was zeer goed en de wegen nog veel beter. Zo iets heb ik nog nooit meegemaakt, vrijwel overal prachtig glad asfalt waardoor je niet alleen veel sneller kunt klimmen maar waardoor de afdalingen ook veel veiliger zijn dan in de Belgische Ardennen. Wat me ook opviel was de rust op de weg, weinig autoverkeer, bijna geen racefietsers, alleen af en toe wat groepen motorrijders. Dit is echt een gebied waar we een keer met de RTC naar toe moeten gaan, als er eventueel partners mee willen kunnen die ook gaan fietsen want in de dalen zijn over het traject van oude spoorlijnen prachtige fietspaden aangelegd die volledig vlak zijn. Om vier uur waren we met onze groep weer terug bij het hotel maar toen ik voorstelde om het rondje van vrijdag er nog achteraan te plakken kreeg ik niet echt de handen op elkaar ondanks dat er toch wat mensen bij waren die aan het trainen waren voor de Marmotte en Dolomieten Marathon , toen ben ik maar alleen gegaan waardoor ik ook een veel beter tempo kon rijden van tegen de 28 gemiddeld. Uiteindelijk was ik erg tevreden met ruim 160 km zonder echte vermoeidheid dus met de vorm zit het wel goed. Met name de nieuwe 11 speed Athena groep bevalt geweldig al heb ik de 29  nog niet hoeven gebruiken. Die avond smaakten de Erdingers en het stevige Duitse eten weer geweldig.

De zondag vertrokken we met het oog op het verwachte slechte weer lekker vroeg, eerst 30 km met de gehele groep en uiteindelijk met een groepje van vijf voor de gehele rit, een aantal mensen ging namelijk eerder terug naar Nederland. De tocht liep door het prachtige Ourdal  in België en daarna door Luxemburg, echt een rit die we een keer met onze eigen club zouden moeten rijden al zat er op een gegeven moment een smerige helling van 20 % in waar ik toch wel heel blij met mijn 29 was. Daarna waren mijn metgezellen toch wel een beetje uitgepierd dus met een aangepast tempo ging het weer op Prüm aan via de al eerder genoemde prachtige gladde en rustige wegen en met weer ruim 100 km op de teller stonden we al voor twee uur in het centrum van Prüm. Toen begon het ook hard te regenen dus de planning kon niet beter.

Het was de bedoeling ook op Tweede Pinksterdag nog te rijden maar helaas maakte de regen dat onmogelijk dus om 9 uur reed ik zeer voldaan richting Schuddebeurs waar ik drie uur later al het erf opdraaide dus zo ver rijden is  het niet. Helaas de Menheerse Rit gemist maar ja, je kunt niet alles hebben. Op naar de volgende uitdaging!