Naar de zon in de winter maanden dan is Gran Canaria voor wielrenner en mountainbiker een schitterend gebied.
Zeker de laatste jaren zijn met Europese subsidie veel goede asfalt wegen gemaakt en vernieuwd. Ik zie dan ook steeds meer wielrenners naar het eiland komen om de wintermaanden met een temperatuur die meestal rond de 25 graden schommelt lekker te trainen.
Maar mijn liefde gaat uit naar het mountainbiken en dan is Gran Canaria een top locatie.
Schitterende trials, heel veel hoogtemeters een paradijs voor een crosscountry biker .
Mijn verblijf is in het toeristenoord Maspalomas in het zuidpuntje van het eiland. Hotels , vakantie parken shopping centra, nachtclubs restaurants en vele kermisattracties. En dat alles op een hoop iedere vierkante meter is bebouwd . een gruwel voor de echte natuurliefhebber. Wel mooi stukje zijn de duinen en het stand die als natuurgebieden zijn aangewezen , maar anders als in Nederland toegankelijk zijn voor de liefhebber.
Maar een paar kilometer landinwaarts ligt een totaal andere wereld.
De wereld van trails
en tracks de wereld die behoort aan de mountainbiker. Maar, wel met een grote MAAR ,Bikers die gruwelen van hoogtemeters, hebben op Gran Canaria niets te zoeken. Er zijn veel onverharde trails en wandelpaden in het binnenland, maar die hebben allemaal een ding gemeen:
“ The only way is up”.
Mijn eerste rondje is een bekent stuk wat ook onderdeel is van de Gran Canaria open Mountainbike Marathon wedstrijd die totaal over 98 km met daar bij 3500 hm gaat.
Dit stuk wordt is het onderdeel de Halve marathon. En totaal 45 km lang met 800 hm.
Jammer er zijn reparatie werkzaamheden deze zomer geweest en nu is het minder ruig wel de moeite waard om er weer eens lekker in te komen.
Na een drie uurtjes lekker naar het strand.
Mijn volgende tocht is langs het strand over asfalt richting Puerto Rico bij El Pajaro ga ik de bergen in nu nog een stukje asfalt wel heel steil maar al snel kom ik op een wandelpad waarvan ik het bestaan nog niet ken maar wel weet waar het uitkomt dus gaan.
Na een uurtje op dit steile wandelpad op kom ik op een voor mij bekende asfalt weg. Deze gaat 10 km steil omhoog om vervolgens over te gaan in een onverhard pad dat ons naar het dak van Cran Canaria brengt , voor mij bekend en zeer geliefde omgeving. Dus ik ga vandaag tot het einde van het asfalt en dan de hele mooie afdaling terug naar beneden. Na 60km en met 1500hm kom ik na 5 uur en 40 minuten weer thuis. Nu snel naar de zee en zwemmen om het stof er te afspoelen.
Dag drie ga ik een stuk wandel route doen op 15oo meter hoogte. Wandelen en de bike dan?, ik bedoel ook ik ga met de Bike over het wandelpad een mooi moeilijk te bereiden wandelpad een uitdaging voor de biker. Om daar te komen ga ik eerst weer over het asfalt wat ik de vorige dag ook gedaan heb, dit duurt drie uurtjes. Dan offroad het pad op en dit gaat echt steil naar boven, stijging 15% meestal met uitschieters naar 20% een maal boven eten en van het uitzicht genieten.
Na het eten gaat het beginnen en ga ik eerst een stukje klimmen met de fiets op de rug 150 meter steil de berg op om zo op het wandelpad te komen. Dan is het meeste lekker te fietsen wel opletten de afgrond is net naast het smalle pad en is heel diep. Vier km is het pad enkele stukjes is het lopen te gevaarlijk om te fietsen je zou naar beneden schuiven dus lopen. Eenmaal aangekomen bij Crus Crande, dit is het het punt waar jaren geleden een helikopter ongeluk met Nederlandse inzittende is neergestort allen zijn overleden.
Een tragische gebeurtenis en elke keer als ik er langs kom sta ik even stil bij het gedenk teken. Ik besluit om over het asfalt via San Bartolomé de Tirajana en Fataga naar huis te gaan totaal offroad vandaag 30km en 36 km asfalt en bijna 5 uurtjes fietsen.
Dag vier, vandaag de koninginnen rit 80 km en 3000hm asfalt 5 km.
Dit is de planning maar tijdens de tocht blijkt dat anders te zijn. Na 1km ga ik al offroad en dit ken ik goed is ook onderdeel van de MTB Marathon maar dan andersom nu is het steiler en moeilijker. Heerlijk klimmen 10% ,20% zelfs 28% komt er in voor. Na Fataga een stukje asfalt dan snel weer de weg af om de Barranco in te gaan, als maar hoger. Vlak voor San Bartolomé moet ik eigenlijk afslaan maar de twee km heen en terug naar de stad kan wel, eerst op een terrasje een stukje eten. Na een heerlijke brood maaltijd moet ik verder, ik ben nog maar op de helft en het onbekende wandelpad moet komen.
Eenmaal daar aangekomen ga ik een stukje over het zelfde pad als de vorige dag maar dan omgekeerd. Wel opletten ik weet dat ik ergens links af moet ken het wel maar ben er nog nooit in geweest. Het beruchte van het pad is dat ook de bikers die hier wonen het nog niet eerder hebben gefietst. Wel is er iemand lopend een eind op weg geweest maar is teruggegaan. En die vertelde me pas op het is lang zeker 3 of 4 uur lopen mogelijk kan je enkele stukken fietsen maar pas op. Nu is het bij mij zo als men zecht, het kan niet dan is het pas mooi en ik geloof het pas als ik het zelf heb geprobeerd. Dus de uitdaging is groot. Maar wat dit wandel pad betreft weet ik nu beter ik heb ruim drie uur gelopen waarvan enkel kleine stukjes fietsen. Omdat ik maar alleen was heb ik met steeds voorgehouden “ Yo solo tengo que cuidado” ik ben alleen ik moet oppassen. Dit bleek toen ik naar mijn vrouw probeerde te bellen dat ik mogelijk wat later thuis kom. Dit was onmogelijk geen verbinding met de mobiel. Later is het wel gelukt. Dus rustig naar beneden als het fietsen niet lukt dan maar lopen. Ik weet nu wel dat ik dit stuk nooit meer doe. Na 7 uur en 59 minuten was ik thuis bijna donker dus net op tijd.
Vandaag blijf ik lekker beneden en ga over wat ik noem het maanlandschap Gran Canaria niet hoog maar zeker moeilijk. Hopelijk zijn de Europese potjes een beetje op zodat ze hier niet de paden hebben geëgaliseerd. Ik ga vandaag richting het vliegveld maar dan offroad. Snel kom ik er achter dat het crisis is en dus ook de Europese pot schijnbaar leeg is. Heerlijk hoe ruiger hoe beter, stenen en stenen scherp en ruig. Het verbaast me steeds dat de banden het houden geen probleem. Als je dan ziet waar ik allemaal over heen stuiter ongelofelijk dat ze het houden. Dit was een stuk van de op 17 maart verreden UCI worldcup mountainbike marathon de Gran Canaria. Die ik ook gereden heb en ik denk dat ik op de 78 plaats uitkwam, maar zeker weten doe ik dat niet meer, weet nog wel dat er lastige stukken bij waren.
De start was bij de toeristen attractie SIOUX CITY een mooi dorp waar het cowboy leven nagespeeld wordt en zeker op een mindere donkere dag een mooie en leuke attractie voor de kinderen. 5 en een half uur fietsen over stenen zand en rotsen een klein stukje klimmen. Een heerlijke dag het hoeft niet altijd naar boven.
Na nog enkele dagen bekende paden en wegen ben ik alweer toe aan de laatste dag dat ik kan fietsen hier.
Ik wil nog eens proberen om het stuwmeer bij Fataga of de trap die daar is waarvan als je beneden staat het einde niet kunt zien. Nieuwsgierig als ik ben wil ik weten als ik die op ga (wat volgens de locals is te doen) waar ik uit kom. Bij de trap aangekomen fiets op de rug en klimmen de dam op. 
Na een pittige klim ben ik boven en zie dat ik over de dam heen kan lopen naar de andere kant nog een trap op en dan via een mooie single track kom ik weer in Fataga. Zo weer een mooi stukje van Carn Canaria gevonden.
5uurtjes gefietst en daarna lekker zwemmen in de zee heerlijk wat een mooi gebeid jammer morgen is de terug reis naar Nederland alweer.
Wil je nu na dit lezen meer informatie over fietsen op Gran Canaria kijk op www.johanmtb.nl
Fiets er veel en ik heb veel mooie routes in het zuiden van het eiland zowel voor de mountainbike als voor op de Race fiets.