Alhoewel Jan Hillebrand al een verslag op de site heeft gezet heb ik toch de behoefte om nog wat te schrijven over deze prachtige tocht.
Helaas heb ik bij veel toertochten dit jaar verstek moeten laten gaan door vakanties en weekenddiensten maar deze rit wilde ik, net als 17 andere leden , niet aan mij voorbij laten gaan. Al om half zeven in de vroege morgen reden wij weg bij het station, een Fixet bus, een Pinarello bus en twee gewone auto’s volgeladen met in sommige gevallen licht gespannen mannen. Cor Natte had in ieder geval door de spanning weinig geslapen en ook uw verslaggever had bijna geen oog dicht gedaan en het zou me niet verbazen als ook Cock Deering een onrustige nacht heeft gehad. Om half tien zaten we al op de fiets ondanks dat diverse mensen nog een afspraak met een Dixi hadden. Bij de eerste de beste helling ging Cock er al met (bijna) de lichtsnelheid vandoor en dat zou hij deze dag nog diverse malen herhalen: waar 600 km training per week al niet goed voor zijn, petje(helmpje) af hoor. Wie er ook weer goed bij zat was Tiny van Terheijden die gelukkig weer behoorlijk hersteld is van zijn ernstige verkeersongeluk.
Wat ik zeker niet mag vergeten te melden is het prachtige weer, de uitdagende route, en de slechte wegen in de Voerstreek waar het grootste deel van de route door liep. Ook de verzorging en bewegwijzering was op een moment na van grote klasse waarmee ik maar wil zeggen: doe volgend jaar ook mee als je eens wat anders wilt zien dan de Zeelandbrug of de Stormvloedkering.
Tot het punt na ongeveer 40 km waar de 90 km en de 120 km uit elkaar gingen verliep eigenlijk alles vlekkeloos , daarna werd de 120 km ploeg enigszins opgehouden doordat een paar mannen iemand hadden wijsgemaakt dat er voor de 120 km 5 punten voor het clubkampioenschap te verdienen waren en voor de 90 km maar 3 punten….meer hierover leest u in het verslag van Jan. Zelf had ik op dat moment al een lesje in nederigheid achter de rug omdat mijn ketting niet op het binnenblad wilde, ik had voorzichtig aan Wim Evertse gevraagd of hij er naar wilde kijken en dat deed hij gelukkig ook maar niet zonder mij eerst (terecht) de huid vol te schelden dat ik: “Er eens*******voor moest zorgen dat ik die*******ketting eens **********wat beter moest schoonmaken!!!!!!” Het bleek dat dat de kooi van mijn voorderailleur was verbogen en met behulp van een flinke kloostermop sloeg Wim deze weer in de goede vorm waarbij hij dringend vroeg om een foto van deze handeling te maken. (wie heeft deze foto????).
Deze hulp kwam voor mij net op tijd want vlak daarna moesten we een verschrikkelijke helling op met lange stukken boven de 16% waarbij Huib Smits het presteerde om voor Cock te finishen, erg knap. Zelf fietste ik tussen een paar jonge kerels die met een nors zwijgen reageerden toen ik “leuk hè?” zei. Bij de 60 km kwam de wat langere helling Foret waar het mij lukte om iets voor Cock boven te komen, bovenaan was een verzorgingspost waar iedereen wat bij kon tanken om na een half uurtje weer met vernieuwde energie door te rijden. In het vervolg van de rit slaagde Toon Wandel erin om twee banden tegelijk lek te rijden maar verder verliep alles redelijk probleemloos, zelfs Frans Dieleman gaf de laatste 20 km aan dat het beste er toch wel af was maar daar hadden we allemaal last van, nou ja, Leo Noordijk natuurlijk niet want die is onverwoestbaar.
Met een gemiddelde van ruim 25 kwamen we aan bij de finish om er bij het parkeerterrein erachter te komen dat de lichten van de Pinarello bus waren blijven branden zodat de accu leeg was,ik had toen even zin om te roepen:”Welke stommeling laat nu*******zijn lichten branden?” maar ik heb me natuurlijk ingehouden.
Moe maar zeer tevreden kwamen we om half acht weer aan bij het station.
Frank van der Vliet
Maar ik stond de volgende morgen wel mijn ketting zo goed mogelijk schoon te maken.