Dag 3;
De Col du Parpaillon is een 2780 meter hoge bergpas in de Franse Alpen die de verbinding vormt tussen La Condamine-Châtelard enCrévoux.
De pashoogte vormt de grens tussen de departementen Hautes-Alpes en Alpes-de-Haute-Provence.
De pashoogte is van beide zijden te bereiken over een zeer moeilijk berijdbare met keien bezaaide weg.
Op een hoogte van 2637 meter voert onder de daadwerkelijke pas een tunnel.
Deze moet voorzichtig doorgestoken worden aangezien er vaak flink water in staat en zelfs ook midden in de zomer ijs.
De tunnel is in de 19de eeuw om militaire redenen aangelegd.
Aan beide ingangen zijn poorten aangebracht, deze worden soms gesloten. (teveel water, ijs etc…) Ook kan na hevige regeval de noordelijke toegangsweg worden afgesloten.
Deze wordt dan extreem gevaarlijk omdat de ondergrond dan zeer glibberig is.
Als je dit leest dan kunnen we er tegenaan deze dag.
Meestal wordt deze col vanaf Embrun eerst over het asfalt tot het spookdorpje Crévoux beklommen.
Na dit dorp gaat de weg over in met keien bezaaide weg, schotter(maar dan grof).
Wij gaan dat niet doen asfalt is voor de mountainbiker NOT DONE.
Wij gaan net buiten Baratier richting les Orres al snel linksaf het bos in richting Saint Sauvear en via Les Gaillards om zo in Crévoux uit te komen.
Dit stuk is best lastig een breed schotterpad en af en toe stek oplopend zeg maar steil.
Eenmaal aangekomen in Crévoux gaat het beginnen 10 km stenen en stenen, de ondergrond wordt ruiger en ruiger.
Maar we stompen gewoon door naar boven. Elk op zijn eigen tempo en na een paar uur ben ik bij de tunnel.
Cees staat met een glimlach op me te wachten, mooi he roept hij, ik knik alleen maar heb nu nog even adem te kort.
Foto’s maken en de meegebrachte verlichting monteren en er natuurlijk door de tunnel heen.
Echt donker is het wel maar we komen zonder kleerscheuren aan de andere kant. Het uitzicht is formidabel en indrukwekkend.
Maar na alles te hebben verwerkt en het lichaam is weer hersteld moeten we dalen.
Afdalen is best lastig je mag je aandacht geen moment laten verslappen de afgronden zijn erg diep.
Onderweg vragen we ons af hebben we dit nu allemaal beklommen van morgen?
Een maal weer in Crévoux is het asfalt, ik ben nog nooit zo blij geweest met asfalt als op dat moment.
We besluiten om over het asfalt richting Embrun te gaan.
Heerlijk de snelheid loopt op tot boven de 60km per uur voor een mountainbiker best hard.
Na 7 uur totale fietstijd en ruim 8 uur onderweg te zijn geweest zijn we een ervaring rijker een fantastische dag. Ik geloof het nu pas echt wat de Fransen zeggen “ Als je alles hebt gehad is het tijd voor de col du Parpaillon “
http://www.everytrail.com/view_trip.php?trip_id=1276038
Wordt vervolgd;
Ik heb de verhalen met belangstelling gelezen. Waarschijnlijk ook omdat ik omgeving zo goed ken. Jullie enthousiasme voor het gebied kan ik delen, het is schitterend om daar te zijn. Wel is waar ben ik geen mountainbiker, maar boven Les Orres, Baratier en Embrun heb ik menige wandeling gemaakt. Gelukkig dan alleen met een rugzakje op in plaats van een fiets op m’n nek.
Puike prestatie mannen om daar met een fiets naar boven te gaan. Voor volgend jaar adviseer ik jullie om boven Embrun de Mont Guillaume op te gaan. Eenmaal boven kijk je recht omlaag in het Lac de Serre-Ponçon. Geweldig mooi.