Pays des Collines, zomerse tocht in oktober

Zondag 2 oktober, nu pas kan de lang voorbereide testrit naar de Vlaamse Ardennen en Pays des Collines doorgaan.  Nu pas, want door slechte weersomstandigheden in de voorafgaande weken leek het erop dat ik de geplande “testrit” in 2011 wel op m’n buik kon schrijven.

Tijdens de drukbezochte Sluitingparty in “de Biet”, een week eerder, vroeg ik een aantal daar aanwezigen of ze mij wilden vergezellen op een nieuw uitgezette route in de Vlaamse Ardennnenstreek en Henegouwen. Met Frank vd Vliet, Cok Deering, Huib Smits en Ab Heijboer dacht ik een aantal RTC-ers te hebben gevonden die qua tempo niet veel voor elkaar zouden onderdoen op het heuvelachtige circuit.Vanwege de 126 km en meer dan 15 beklimmingen met ruim 1600 hoogtemeters  leek me dat een juist uitgangspunt. In de loop van die zonnige en warme fietsdag op 2 oktober bleek dat een goede inschatting te zijn.

Oudenaarde is door de ligging en de parkeermogelijkheden een uitstekende startplaats voor een rit door de Vlaamse Ardennen. Het zal tegen kwart voor tien geweest zijn toen we onder geweldige weersomstandigheden , 18 graden, stralende zon en een te verwaarlozen briesje, van start gingen. Buiten de stad rijden we al snel over de autoluwe smalle weggetjes. De eerste kilometers zijn vlak tot licht glooiend en na ca 6km staan we aan de voet van de Koppenberg (kasseien). Daar kiezen wij voor de naastgelegen Rotelenberg, over asfalt; ca 800m lang en gemiddeld ongeveer 4,4%. De volgende kilometers is het genieten van het landschap. Over kronkelweggetjes komen we in de buurt van Zulzeke, geleidelijk pakken we wat metertjes omhoog, maar richting de Hotondberg over de Zeelstraat stijgt het toch naar 120 meter en zijn er stroken met 6 à 7% stijgingspercentage. Eénmaal boven is het uitzicht weids. Over de Hoogbergstraat dalen we af richting Zulzeke en vervolgens staan we direct weer aan de voet van de Kapelberg. Gedurende ca 700m overbruggen we een hoogte verschil van 40 meter toch bijna 6% gemiddeld. Het wordt nu vlakker en we hebben een wat langere afdaling voor de boeg richting Kwaremont. Even na het gehuchtje Lamont zien we links van ons een aantal fietsers staan en zien we ook een aantal lopende coureurs op de kasseien van de Paterberg omhoog komen. Wij laten deze pukkel dus links liggen. Een drietal km. verder bereiken we het laagste punt en klimmen we van ca.16m. over de Middelloopstraat,de Kalkovenstraat en de Lamontweg, door het boerenland met links en rechts wat bossages naar 127 meter tot de Ronde van Vlaanderenstraat. Al met al ca 2,5km klimmen soms gemakkelijk, soms wat steiler(gem 4,4%). Daarboven staat Taverne ‘t Konijntje , we drinken er koffie, maar eten geen gebak want dat kennen ze daar niet.  We zitten met zijn vijven wel te genieten van het weer en de rit tot nu toe. Langs het monument van Karel van Wijnendaele, ooit de grote man achter de Ronde van Vlaanderen dalen we Knokteberg af op weg naar de Kluisberg. De Mont Enclus, want we rijden hier al door Frans Belgie. We kiezen niet voor de “klassieke” beklimming van de Kluisberg, maar kiezen de zijkant “de Horlitin”; geen zacht eitje, meer dan 900 meter klimmen, ruim 7,5% gemiddeld, met een steilste strook van 15%. Als we boven zijn op een kleine 100m hoogte  kijken we ver weg naar het zuiden. Na de felle afdaling zijn de volgende 20 km vlak tot licht glooiend. Soms op een hoogte van 20m., oplopend naar 30 of hoogstens 50 à 60m. Door gehuchtjes en langs boerderijtjes rijden we over rustige weggetjes richting Mont St. Aubert, de volgende krachtproef. Iedereen heeft het prima naar de zin en op dit stuk wordt er flink doorgetrokken. De Mont St Aubert staat deze zondag in het teken van Franco- Belge, een vierdaagse wielerkoers die vandaag over de Mont St. Aubert trekt. We zien de voorbereidingen maar hebben er verder niets mee van doen. Het is wel een leuke beklimming trouwens , maar als we later afdalen denk ik dat dat stuk leuker is om te klimmen, daar heb ik dus al een kleine wijziging in het parcours aangebracht. Het steilste stuk is 17%, de lengte ruim 2km en het gemiddelde stijgingspercentage een kleine 5,5%. Als je van een afstandje kijkt dan heb je de neiging om te denken; “klein pukkeltje”,  maar als je er aan begint ligt dat toch anders. Na de afdaling krijgen de “rouleurs”weer de kans om zich te laten zien want tot aan de 65e kilometer kent dit landschap slechts licht glooiend terrein. Je kunt hier kijken zover het oog reikt en over de stille wegen met links en rechts eens een boerderijtje doen de heren bij toerbeurt flink hun best op kop. Bij het dorpje Thimougies komen we een slechte strook kasseien tegen (die zijn er in de nieuwe route al uitgegooid). Ongemerkt zijn we toch van een meter of 40 weer op 80 m hoogte terechtgekomen en dat merken we eigenlijk het best aan de korte afdaling die er op volgt. Inmiddels hebben we ook kennisgemaakt met de A8 die hier het land doorkruist, we trekken er een aantal keren langs en onderdoor.  En dan… in het dorpje Lieu Pire gaat het los, van ca. 50m naar 124m hoogte, de beklimming van Saule Pendu  1200meter lang  gemidd. 6% met steilste stukken van 10% over de kasseien. Kasseien moet je zo snel mogelijk overheen, maar doe dat maar eens met dergelijke stijgingspercentages, ‘t is afzien.

Het parcours blijft nu verbazen we slingeren door het dunbevolkte gebied over smalle landweggetjes en we klimmen gedurende een afstand van een 20-tal kilometers een keer of drie, vier van 0ngeveer 45 meter tot rond de 130meter , klimmetjes van 800 meter tot maximaal 2200meter lengte voorzien van stroken die soms 15 tot 17% stijgingspercentage laten zien. We zitten midden in het Parc Naturel Pays des Collines met onbekende beklimmingen  als le Rossignol en Hameau des Papins, een schitterend panorama, maar zwaar  en we hebben behoefte aan gevulde bidons en wat te eten. Ik merk dat aan mezelf, want op de laatste klimmetjes voor de pauze zag ik m’n medefietsers enkel nog op de rug. Bepaald niet de positie die ik gewend ben, maar de hartslag liep zodanig op dat ik niet anders kon dan even gas terug nemen. 

Na een lange afdaling “vallen” we St. Sauveur binnen en daar vinden we een terrasje met 95km op de teller en ook al 1100 hoogtemeters laten we de cola’s goed smaken en ook de etenswaren uit de achterzak vinden gretig hun weg. Iedereen was er aan toe, maar iedereen is ook opgetogen over de rit tot nu toe en dat is een prettig idee met nog het nodige vuurwerk voor de boeg. We zitten lekker, maar moeten toch weer aan de slag. Niet gedurende de eerste km. dat loopt lekker, vlak tot licht dalend. Maar dan…. de Mont Saint Laurent ligt voor ons, het begint met een betonweg en het eindigt met een betonweg, maar daar tussenin…….kasseien, ik schat zo’n 800 meter lang dokker je met een gemiddeld stijgingspercentage van ca 10%, met uitschieters tot 12 à 13%  tegen een muur op. De rue Mont Saint-Laurent gaat over in de rue des Vertes Feuilles terwijl je je  al lijdend afvraagt gaat dit nog lang duren? Zelfs afstappen neem je in overweging. Maar dan ben je boven, Hauts heet het gehuchtje, ja en hoog is het. Dit was een van de weinige plekjes waar we niet gegroepeerd boven kwamen. Gelukkig kon ik daar zelf weer voluit. De pauze had me gered. Na een aantal kilometers afdalen beginnen we bij Elzele aan de klim richting Vloesberg, Flobecq in het Frans. 60m hoogteverschil in een kleine anderhalve km. is goed te doen natuurlijk. Op een afstand van, hemelsbreed 3km, zien de Hoppeberg, 150m hoog, al liggen. Maar degenen die mij kennen weten dat we daar niet rechtstreeks naartoe gaan rijden. Na de afdaling naar Vloesberg rijden we over de flanken van de Hoppeberg omhoog naar Hurdumont, een relatief korte klim gemiddeld 10% stijgingspercentage, één strook doet zelfs 15%.. Dan dalen we de Géron af (dat zou ook een listig klimmetje zijn geweest, rijden we nog ca 300 meter  vlak om dan aan de beklimming van de Hoppeberg te beginnen. Deze beklimming loopt geweldig, veelal door het bos, bijna 2km lang en met een stijgingspercentage van ruim 5%. Dit is wel bekend terrein voor de RTC-ers die weleens aan een clubtoertocht vanuit Oudenaarde hebben meegedaan. De finish in Oudenaarde is niet ver meer, na 3 km (licht) dalend parcours gaan we vanaf de Bosgatstraat rechtsaf en laten daarmee de voor ons liggende kasseistrook van de Kaperij liggen. Vals plat omhoog gaat het  nu richting de Steenbeek en wacht ons nog een gemeen klimmetje. Vanuit het niets plots een hondertal meters à +10% omhoog. Over licht glooiende wegen bereiken we daarna al vrij snel  het dorpje Maarke-Kerkem en met nog 5km voor de boeg pakken we nog even de eenvoudige beklimming van de Kokerellestraat (zijkant van de Eikenberg) mee. Over een lengte van 1700m. klimmen we een 60-tal meters, overigens zit er nog wel een steilste stukje van 11% in. Daarna is het alleen nog maar gemakkelijk pedaleren naar de Smallendam in Oudenaarde.

Op de memorabele zomerse zondag van 2 oktober hebben we in totaal (met een omleiding er bij) 128km gefietst in 5 uren en 8 minuten, gemiddeld dus tegen de 25km. in het uur en dat met 1660 hoogtemeters erin.  We waren er dik tevreden mee en dat is nog zachtjes uitgedrukt, want zonder uitzondering was een ieder enthousiast over het parcours. In eerste instantie riep ik nog dat ik de zware kasseien klim van de Mont Saint-Laurent uit het parcours zou halen, maar op voorspraak van Huib blijft die zitten. Hij vindt dat wel iets heroïsch hebben. Ook Cok meent dat het een fraai parcours is, maar hij zei een volgende keer dan toch niet éérst met de zaterdaggroep op pad te zullen gaan. Van Ab en Frank ken ik uiteraard de voorkeuren, zij gaven te kennen genoten te hebben van het parcours en waren bovendien van mening dat het van Schouwen uit een heel gemakkelijk te bereiken doel is.

Ik ben erg blij om weer een nieuwe rit van dit kaliber in de “bibliotkeek” te hebben en aan te kunnen bieden aan geïnteresseerden in de RTC. En jullie mogen ook nog weten dat ik die zondagavond al vroeg naar bed ben gegaan, inmiddels weet ik ook dat ik niet de enige uit het gezelschap was. Heren medefietsers bedankt voor jullie deelname aan de “testrit” en graag tot een volgende keer.

6 gedachten over “Pays des Collines, zomerse tocht in oktober”

  1. Een bijzonder boeiend verslag van een,hopelijk,nieuwe uitdaging,straks in het seizoen 2012.
    De komende winter maar veel aan krachttraining doen. Bedankt mannen voor het verkennen van de route.

    Anne de Bruijn

  2. Mooi verslag Cees.
    Bij het lezen ervan heb ik in gedachten de mooie tocht nogmaals gereden.
    nogmaals bedankt voor de uitnodiging.

  3. mooi verslag Cees
    het was een schitterende tocht, op die laaste kasseien klim speelde jij met de gedachte om
    af te stappen , nou dat had ik ook des te mooier is het als je dan fietsend boven komt, op de kasseien is het zo anders klimmen dan op glad asfalt daarom moet zo’n klim er gewoon in
    blijven hoe zwaar het dan ook is.

  4. Het was inderdaad een super mooie, zware rit en het weer zat nu ook eens een keertje mee. Ik heb zwaar afgezien maar ook verschrikkelijk genoten. Mijn fiets was niet echt blij met de kasseien maar Huib heeft gelijk, het hoort erbij. Bij thuiskomst ging het kaarsje snel uit, helaas kon ik niet gelijk naar bed want door het mooie weer stond er een lange file richting huis. Ik heb ook nog wel even een paar dagen moeten herstellen maar deze rit is zeker de moeite waard, dus volgend jaar ben ik uiteraard van de partij!!
    Cees hartelijk dank voor het voorbereiden/uitzetten van deze rit en dat je me uitgenodigd hebt.

  5. een mooi verslag van een mooie rit Cees
    mooi weer en een mooi parcours voor de wielen wat wil je nog meer, ik wist wel dat het een pittig ritje zou worden maar het was gewoon een zware tocht. dat jij met de gedachte speelde om af te stappen op die laaste kasseien klim vond ik wel mooi om te lezen want dat had ik namelijk ook ,des te mooier is het als je fietsend boven komt, daarom vind ik moet zo’n klim er ook in blijven dat vond jij gelukkig ook. hopelijk staat deze rit volgend seizoen op de kalender.

  6. Cees, nog bedankt voor de uitnodiging en al je voorbereidingen. Ik heb het enorm naar mijn zin gehad al moet ik je beschrijving van de Mont Saint-Laurent iets naar boven bijstellen: het stijgingspercentage lag boven de 15% op deze smerige kasseienstrook en als je grootste drie achterbladen dan niet goed functioneren heb je echt een probleem!!!! Ook ik was volledig uitgeteld bij thuiskomst in Schuddebeurs.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.