Zaterdag 15 februari vond een heuse mtb-clinic plaats. De aanmeldingen waren niet heel talrijk, maar de 7 durfallen die zich meldden in Vlissingen beleefden de fietsdag van hun leven. De Toercommissie van de RTC had Leonard Krijger bereid gevonden ons een lesje te leren. Normaal traint hij de jeugd van mtb-vereniging Extreme, maar ook de ‘grote kinderen’ van de RTC waren maar wat blij met zijn aanpak.
Na een heerlijke stroopwafel en de check van bandenspanning en helmen, togen we naar het mtb-parcours Weyevliet. De ondergrond was nog wat opgevroren, maar het bovenlaagje was al ontdooid. Nou dat hebben we geweten; glibberend en glijdend maakten we de eerste meters, zeker degene met strandbandjes…
Gelukkig had Leonard een paar tips om wat makkelijker overeind te blijven. Met wat behendigheidsoefeningen ging het bij iedereen al snel wat soepeler. En waar we de eerste kombochten nog voorzichtig aansneden, durfde iedereen na enkele rondjes vol gas door die bochten te denderen, fantastisch! Op het parcours is ook een heuvel met een plank, waarna je een vrije val maakt. Best heftig, zeker als je net als ondergetekende op je edele delen landt, au!
Na een uurtje instructies en oefeningen reden we naar het Nollebos. Daar leerden we kort te draaien in haakse bochten, over boomstammen te springen en van een soort trap af te denderen. Gelukkig hebben we de filmpjes nog! Ook konden we hier onze geleerde kombochtentechniek etaleren, maar als er een grote boom voor je neus opduikt is het toch anders… Natuurlijk ontbrak ook de pumptrack niet, waarbij je over verschillende bulten achter elkaar crosst.
Op speciaal verzoek gingen we ook nog een steile zandheuvel af. Nou dat hebben we geweten, de een na de ander ging op z’n muil, maar gelukkig viel je zacht. En valbreken moet je ook leren hè?!
Na al deze inspanningen waren we wel toe aan een bakkie koffie aan het strand van Vlissingen. Maar Leonard was nog niet klaar met de training hoor; meteen na de break moesten we twintig keer de steile boulevard op en af, de appeltaart was gelijk verteerd. Daarna deden we nog een klein stukje offroad, onze nestor van het gezelschap kon er geen genoeg van krijgen, en tenslotte over de weg terug naar het startpunt. Zo kwam er een einde aan een spectaculaire clinic; blijkbaar ben je nooit te oud om te leren!
Leon Roos