Strandtraining en Hoogerheide met nasleep

Op zondag 13 december weer eens met de RTC mee op de mountainbike. We waren met een aardig groepje van zo’n 13 man, het weer was prachtig en al snel bleek dat we over het strand zouden gaan omdat het zeer laag water was. Vlug dus wat lucht uit mijn banden laten lopen anders kom je helemaal niet vooruit en graaf je je helemaal in met het profiel waar ik mee rijd.
Moest natuurlijk in het zeer zachte zand aan de voet van de dam bij Neeltje Jans even van de fiets maar verder konden we gewoon als op asfalt rijden. Echt een geweldige ervaring zoiets en ik raad dan ook iedereen aan het ook eens te proberen, zeker omdat we bij het Watergat gekomen de plaat zijn opgereden en daarbij de zeehonden van zeer nabij hebben kunnen bekijken.
Na de zeehonden reden we door naar de Brouwersdam en vandaar naar Zeerust voor de koffie, die smaakte wat mij betreft voortreffelijk. Met Leo niet op het tweede kopje gewacht omdat ik net als hij wat vroeger thuis wilde zijn, nog bedankt Leo voor het afspuiten van mijn fiets, die euro kon ik in mijn zak houden. Als je nog nooit mee geweest bent met deze groep, ik kan het je alleen maar aanraden , er wordt niet idioot hard gereden en je komt op plekken waar je anders misschien nooit komt.
De week daarna was er een toertocht in Hoogerheide, om 8 uur vertrek vanaf het busstation. Marcel Schietekatte reed met mij mee en we waren nu gelukkig met een veel grotere groep dan in Bergen op Zoom. Leo Noordijk , Aren van Wezel, Peter en Jacco Kloet, Ron van Oeveren, Huug Winfield, Ad en Johan Hendrikse en nu hoop ik dat ik niemand vergeet. Het was erg druk bij de start, er doen zo’n 1500 mensen mee aan deze tocht, dus de inschrijving van € 4,- nam wat tijd in beslag, toch goed dat we dat gedaan hebben want bij het oprijden van het parcours werden de polsbandjes gecontroleerd. Het parcours van 47 km lag er goed bij, niet te veel modder , maar er zaten wat verraderlijke technische stukjes in en jullie raden het al: binnen twee kilometer sloeg ik al met mijn lange lijf ruggelings tegen een boom. Op het moment zelf voel je niet zoveel en ik heb de tocht ook afgemaakt ondanks dat het daarna niet echt lekker meer ging. Tweede probleem was doordat ik waarschijnlijk te kleine handvatten op mijn nieuwe mountainbike heb die ook nog eens keihard zijn dat ik al na twintig minuten last kreeg van het carpaal tunnel syndroom waarbij de kracht in je duim volledig wegvalt. Terugschakelen bij een steile helling lukte dus niet meer waardoor er achter mij nogal gemopperd werd door sommigen. Het duurde overigens bijna 24 uur voordat ik weer een beetje normaal kon werken dus voor een volgende keer zal ik hier iets op moeten vinden.
Leo Noordijk presteerde het nog om halverwege zijn achterderailleur er finaal af te trappen maar dankzij super handige Ad Hendrikse kon hij toch zijn weg vervolgen, weliswaar over de weg maar het scheelde toch een heel stuk lopen!
Toch nog veel genoten van de prachtige route , al was het dan wel te druk. Om ongeveer twaalf uur waren we weer terug bij de auto’s , moe maar zoals altijd voldaan. Misschien een idee om deze route een keer te rijden maar dan niet als toertocht maar via de opgeslagen gegevens van één van de vele aanwezige Garmins?
Helaas is op het moment van schrijven de pijn in mijn rug dusdanig verergerd dat ik bijna niet heb kunnen werken vandaag, heb alleen de hoogst noodzakelijke werkzaamheden gedaan en alles wat niet dringend was af laten bellen want als ik even een verkeerde beweging maak gaat er een zeer heftige scheut door mijn rugspieren, neem aan dat er zich een flink hematoom gevormd heeft.
Ach, het zal wel overgaan voordat ik een meisje ben.