Plots waren we Leo Noordijk kwijt, zat hij aan de kant van de weg met een jonge kerkuil in zijn handen.
Leo had hem zien fladderen in de greppel tussen de rijksweg en de parallelweg tegenover het monument.
Wat nu, doorfietsen of die mooie vogel aan zijn lot overlaten, dat ging ons te ver.
Auto’s stopten en iemand was zo vriendelijk via internet het nummer van de dierenambulance op te zoeken.
Om kort te gaan, gewacht, nog een beetje warm gefietst en de uil werd afgevoerd naar Rotterdam.
Zichtbaar mankeerde hij niets, maar was verzwakt door welke oorzaak dan ook.
Hopelijk overleefd hij of zij het.
Dus weer eens wat anders dan blik op oneindig en fietsen maar en ook een andere kant van Leo leren kennen.
Het was ook een prachtig beest.
Frans Dieleman
Leo is een sociaal ‘dier’. Ik weet zeker dat ie elk ‘uilskuiken’ wel zou willen redden.
Nou Cees bepaalde uilskuikens laat ik toch vliegen en als ze dat niet kunnen dan fladderen maar .