De meerdere oproepen via de site en mail hebben maar liefst 24 personen waarvan 1 vrouw (Annette) verleid om mee te doen. Sinds jaar en dag regelt Wim Evertse, via de camping in Esneux als uitvalsbasis, deze rit en probeert elk jaar weer een ander traject. Over de camping zijn we snel klaar, de deplorabele staat van dit terrein en haar eigenaar waren zodanig dat de RTC hier de handen niet meer voor op elkaar kreeg. Diegenen die wel eens geprobeerd hebben daar te douchen kwamen ofwel van een koude dan wel hete douche thuis met het risico op andere kwalen bij thuiskomst.
Kennelijk heeft de familie Evertse en aanhang een oog voor goede smaak want de nieuwe standplaats in Aywaille, camping Dieupart, kon de goedkeuring wegdragen en daarmee is niets teveel gezegd. De camping doet wat denken aan een Franse kastelencamping en heeft een mooie uitstraling en een leuke sfeer met een, bovenal, goed terras en bar! Het sanitairgebouw maakt het verder af, keurig schoon en ruim zodat het ons daar aan niets ontbrak.
Om 7.00 uur vertrokken de deelnemers per auto vanuit het busstation in Zierikzee. Leo had een bus geregeld via de Fixet (waarvoor dank vanwege deze verkapte sponsorbijdrage aan Fixet Schuddebeurs) om de fietsen mee te kunnen vervoeren en dat is natuurlijk ideaal. Leo en Jan deden hun best om met dekens en allerlei beschermende materialen de kostbare Pina’s en andere merken te beschermen, ware verhuizers zijn het, wat een toercommissie heeft onze vereniging toch.
Die Leo is van alle markten thuis want hij had een grote doos met bolussen meegenomen voor aanvang van vertrek bij de koffie. Wim stond ons al op te wachten als ware hij kasteelheer voor de toegangspoort, goed onze aankomsttijd inschattend want wij arriveerden daar rond 9.15 uur. Eerst dus maar even koffie en de bolus verorberen waarbij dit moment door Wim werd aangegrepen mij snel tot dagpenningmeester te benoemen met ondersteuning van Ab, maar tegelijk ons uitlegde wat het dagprogramma was. Hij had met Ramon een rit uitgestippeld die zoveel mogelijk de langere klimmer tot zijn (voor Annette “haar”) recht liet komen met 8 beklimmingen varïerend van 2 tot 5,5 kilometer. Diegenen die bij terugkomst nog een ommetje via de “Redoute” willen kunnen met Ramon dat nog even doen, op dat moment zijn daar maar een paar vrijwilligers voor!
Exact om 10.15 uur, na het nemen van de groepsfoto, vertrekken we via het fietspad langs de rivier de Amblève. Het weer ziet er goed uit en de vooruitzichten zijn nog beter. Er wordt geen regen voorspeld en mooie temperaturen tussen de 18 en 22 graden.
Er ontvouwt zich die dag verder een prachtig en uitdagend scenario, Wim heeft zijn best gedaan en niets teveel gezegd. De leden die al eerder in dit gebied hebben gefietst kennen zonder meer sommige trajecten en heuvels c.q. hellingen maar de keuze van de route is perfect en verrassend. Langste klim is de Rosier met 5600 meter lengte en een gemiddelde van 5,5% met een maximum van 11%.
Na 45 kilometer volgt de bekende koffiestop met appelpunt en iedereen zit er nog fris bij. Opvallend is toch dat het allemaal redelijk bij elkaar zit en iedereen een goede conditie heeft. Weliswaar worden de verschillen wat groter op het einde van de dag maar niemand zit er doorheen. Het lijkt wel of de dag vliegt en na 8 klimmetjes en een fraaie route met de mooiste panorama’s, vergezichten en afdalingen komen we uiteindelijk weer aan in Remouchamps. Wim heeft het kennelijk naar zijn zin want in plaats van de vraag of er nog vrijwilligers zijn voor “Een Redoutje als Toetje” dirigeert hij iedereen naar de voet en een enkeling gaat via een verkorte route naar de camping terug. Die Redoute is natuurlijk een pokkending en ook de schrijver had er niet veel zin in maar hij blijft natuurlijk uitdagend. Omdat je de helling kent weet je waar de problemen zitten. Met enige beheersing en gebruik makend van de 27 en 29 en staande draaiend kom ik er toch relatief makkelijk op. De meesten pakken hem en hoewel een enkeling even er af moet en weer opstapt komt iedereen boven! Toch een leuke afsluiting van een schitterende dag.
Bij terugkomst op de camping gaan eerst de fietsen in de bus en wordt er gedoucht (wat een genot na zo’n dag en in dit gebouw) en daarna naar het terras! Hoewel de verleiding van de Belgische Bieren groot is hou ik het bij een paar cola’s omdat ik moet rijden. Het blijft nog even gezellig, de organisatoren worden nog even door mij bedankt en rond 17.00 uur vertrekken we weer huiswaarts waar we om 19.30 uur weer bij het busstation aankomen.
Deze dag was zeker voor herhaling vatbaar, mooie route, goede training voor de Alpen met mooie lange klimmetjes, goede sfeer en fraaie accomodatie. Kortom een topdag!
Wilbert Stadhouders
Beste Wilbert,
Leuk verslag maar volgens mij helaas op de verkeerde plek op de site gezet, had onder verslagen gemoeten.Nu is het moeilijk te vinden.
leuk verslag Wilbert.
ik heb er eigenlijk niets aan toe te voegen maar doe toch een poging. Wim had er inderdaad een heel mooi rondje van gemaakt en volgens mij had iedereen het naar zijn/haar zin en wat jij al beschreef niemand zat er doorheen, dat de la reduote er in zat was natuurlijk een mooi toetje op een mooie dag (dat blijft inderdaad een rot ding) sommigen wilden niet mee naar de redoute maar deden hem toch en wat ik hoorde was iedereen blij dat ze hem toch opgefietst waren
we hebben ongeveer 1650 hoogtemeters overwonnen niet slecht als je alleen maar de zeelandbrug gewend bent