Zondagmorgen, een frisse wind en al wat deelnemers bij de start. Wat opvalt is dat de club van RTC al met een grote groep staat te wachten als ik kom aanrijden. Moet zelf nog het startnummer ophalen na een slippertje. In de goede zin des woords, kan ik mijn nummer bevestigen.
Na de statiefoto is het dan zover, we zijn vertrokken. In een lang lint verlaten we Zierikzee om de polder in duiken. Het tempo is zodanig dat iedereen nog volop te babbelen heeft wat op zich de bedoeling is natuurlijk. Al pratend zijn we in Dreischor beland en gaan daar de mooie polder in met de akkers die met verschillende producten beplant zijn.
Het tempo is inmiddels al opgeschroefd wat de kou verminderd. Al polderend wordt er een sanitaire stop ingelast waarvan gretig gebruik gemaakt werd. Zodanig dat de warme dampen opstegen. Nadat de mist opgetrokken was ging de rit verder en al slingerend over de schouwse wegen opweg naar de koffie bij de Molenberg. En eventueel een heerlijke appeltaart die bovendien nog warm was. De koffie deed iedereen goed.
Na deze tussenstop door Haamstede gaat het via de Lagezoom naar Scharendijke. Vervolgens door Brouwershaven de stad van Jacob Cats, vroeger bekend van de garnalen visserij waar verscheidende gezinnen hun inkomsten aanvulde. De scheepjes zijn herkenbaar aan de letters BH op de boeg met een nummer erachter. Maar dat geschreven te hebben zijn we in de polder richting Zonnemaire beland, de geboorteplaats van Pieter Zeeman waar een vervelend pech geval plaats vond. Connie had twee gebroken spaken, doordat men op elkaar reed. Gelukkig geen persoonlijk letsel, zoon Wim werd ingeschakeld om Connie op te halen.
Na dit oponthoud gaat het verder naar de polders van Dreischor. Dit dorp stond vroeger bekend om zān vlasteelt wat te zien is in het Goemans Museum. Door het mooie dijkwater naar Sirjansland via een haakse bocht de Duivelands polders in waar de gewassen huilen om water š¦
Al zigzaggend zijn we via Nieuwerkerk slingerend door Ouwerkerk langs het watersnoodmuseum gekomen. Een museum over de verschrikkelijke watersnoodramp van 1953 waarbij 1836 mensen zijn verdronken. Daar denk je aan als je er langs komt. Toch om even bij stil te staan. We zijn op weg naar de finishlijn die steeds dichterbij komt. We komen allemaal zonder problemen aan, nou ja, op een paar spaken na dan. Ik weet zeker, de reacties gehoord te hebben dat we een prachtige tocht gereden hebben met mooi weer en een mooi peleton. Beste mensen dat het jullie goed gaat en tot de volgende!
Leo Noordijk