Vlaamse Ardennentocht

Dit seizoen staat de Vlaamse Ardennentocht later op het programma dan vorige jaren hoewel het afgelopen seizoen deze toertocht is overgeslagen. Ter voorbereiding op diegenen die in de zomer graag willen klimmen is het een mooi gebied om eens te testen hoe de hellingen en glooiingen worden geaccepteerd. De afgelopen dagen hebben een aantal “Zierikzee-Menton” fietsers meerdere dagen achter elkaar gefietst om de beproevingen van een meerdaagse inspanning te voelen. Voor mij stond woensdag tot en met zaterdag in de agenda en was deze tocht dus de laatste van de 4-daagse en tegelijk een “bergrit”! Op deze manier hoopte ik er achter te komen wat deze inspanning met mijzelf deed en hoe de eerste “berg”ervaring werd geslikt.

Om 8.00 uur was het vertrek gepland naar Oudenaarde van waaruit wij door het iets te late vertrek om 10.30 uur met de fiets vertrokken. Aan de meet stonden: Cees Lodewijk, Adri Gerards, Ab en Harro Heijboer, Hans van Elzelingen, Alex Wals, Jan Flach en zijn dochter Geke en Wilbert en Michiel Stadhouders.  8 Zierikzee- Menton gangers dus plus 2 ambitieuze jongeren wiens ambities gedurende de dag overigens behoorlijke fietskwaliteiten lieten blijken.

Cees Lodewijk had zijn route ingepland met zijn Garmin GPS waarmee wij dus de gehele dag “op pad” waren en die ons door het Ardennen gebied begeleidde. Het voordeel is dat je nergens meer aan hoeft te denken maar zelf toch nog altijd wel de meester moet blijven. Bovendien lijkt het er soms op dat de fietser sneller is als de satelliet want soms moesten we weer terug omdat we net een verkeerd afslagje haden genomen, het systeem geeft dan aan dat je afwijkt van de geplande route. Niettemin wel een pracht systeem waarbij je zo’n beetje je hele doopceel en statistiek kunt opslaan (zoals Cees op de terugreis allemaal wist uit te lezen).

Na 800 meter uit Oudenaarde kregen we gelijk de eerste helling voor de kiezen, de Achterberg die met 1300 meter lengte en een gemiddelde van 5% met maximum van 11%, voor mij echter als een soort “Redoute” overkwam. Met nog koude spieren, geen enkele helling meer sinds een jaar en een hartslag in mijn keel, zag ik gelijk iedereen voor me die berg op vliegen. De boel vervloekend begreep ik niet waar ik nou weer aan begonnen was. Inmiddels echter ken ik mijzelf goed genoeg om te weten dat ik een langzame starter ben en rustig op gang moet komen. Bovendien moet ik mijzelf niets van anderen aantrekken en tijdens deze helling was dat dan ook het eerste dat mij te binnen schoot. Na enige kilometers inrijden ging het dan ook steeds beter en concentreerde ik mij op de eerste koffiepauze bovenop de Kluisberg na 28 kilometer. Die Kluisberg is ook een leuke en daar kwam ik dan ook met gemak maar rustig bovenop. Hoewel de ober niet erg vriendelijk overkwam met zijn gezichtsuitdrukking en ik mij afvroeg of hij wel blij was met zijn (Ollandse) klandizie dan wel hij chagrijnig was vanwege het mooie weer en hij moest werken, zijn appeltaart was de beste die ik ooit tijdens een fietstocht heb gegeten!

Inmiddels 12 uur en weer verder want er staat vandaag toch 107 kilometer op het programma met 14 bergen en 1380 hoogtemeters dus moesten we nog een stukje. Naarmate de dag vorderde en ondanks de temperatuur stijging op deze werkelijk zonovergoten fietsdag ging het steeds beter en kwam het klimritme weer wat in de benen. Na de nodige omzwervingen via allerlei kleine weggetjes, bochten, hellinkjes en wat dies meer zij namen wij na 78 kilometer nog een “cola”pauze bij een achteraf plekje waar de cola niet duur was, het geheel wat smoezelig, waar wel met een vriendelijke bediening.

Nog 30 kilometer te gaan rond 15.30 uur en dus weer vertrekken om nog redelijk op tijd terug te zijn. Inmiddels zat ik steeds beter op de fiets en ging het ook soepeler. Je kunt dan merken hoe belangrijk het is om goed naar jezelf te luisteren en te weten wat wel en niet binnen je eigen mogelijkheden ligt. Bewust had ik gepland hoe deze dag in te delen en ik was dan ook zeer content met het laatste deel van deze “trainings”dag, de laatste 30 kilometer met de Kanarieberg als toetje, een gemeen puistje. Vlak daar voor overigens nog een heel gemeen fel klein zeer steil pukkeltje waar menigeen door verkeerd schakelen er even af moest. Ook die echter nam ik met gemak en voor mijn gevoel ging het laatste deel mij dan ook goed af en kwamen wij als groep rond 17.00 uur terug in Oudenaarde. Voor iedereen gold een zeer voldaan gevoel niet alleen omdat alles had meegezeten en het fantastische weer maar ook omdat ieder zijn of haar doel die dag bereikt had.

Kortom het was een werkelijk heerlijke fietsdag met een goede sfeer en opvallend was hoe makkelijk beide jongeren, Geke en Michiel fietsen. Hier en daar zullen de Mentongangers nog wat moeten bijschaven aan techniek en ritme en indeling maar conditioneel lijkt het allemaal wel goed te zitten.

In ieder geval een fraaie afsluiting van een mooie 4-daagse training met totaal 370 kilometer waarvan 108 in de Ardennen. Op naar Menton!

Voor diegenen die nog twijfelen om later in het seizoen de rit naar de Ardennen mee te maken, zeker doen want het is een ontzettend leuke ervaring en een mooi gebied.

Nu maar weer de volgende trainingsessie plannen, tenslotte zullen we het nodige werk nog moeten verzetten alvorens we aan onze “Tour de RTC Zierikzee-Menton” kunnen beginnen.

Wordt vervolgd zou ik zeggen, met vriendelijke groeten,

Wilbert

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.