Voorbereiding Zierikzee-Menton.
2 jaar geleden tijdens de Alpenweek ontstond het idee om ooit nog eens een “tocht der tochten” te rijden, van Zierikzee naar Nice of andersom. Tijdens de presentatie van onze leden onder de rubriek “Kennis uit het Peloton” bleek dat er meerderen waren die deze ambitie hadden en uiteindelijk is rond de zomer van 2010 een inventarisatie gemaakt of deze tocht haalbaar was en is de knoop doorgehakt om deze te organiseren.
De organisatie is verdeeld onder alle deelnemers waar elke deelnemer een specifiek onderdeel voor zijn rekening neemt, tot nu toe loopt de organisatie gesmeerd en neemt iedereen zijn verantwoordelijkheid. Onder andere is afgesproken dat vanaf 2 tot 3 maanden voor de tocht dit evenement “levend” wordt gemaakt door regelmatig een verslag te plaatsen, te beginnen met persoonlijke verslagen van de deelnemers hoe zij de voorbereiding aanpakken en ervaren. Tijdens de tocht zal dagelijks het wel en wee gevolgd kunnen worden via de site van onze club!
Laat ik beginnen met een tegenstrijdigheid: ik zie er als een “berg” tegenop maar heb er tegelijkertijd ontzettend veel zin in. Afgelopen winter ben ik begonnen met een training in de fitnesszaal van Jaco Vleeshouwer met een programma voor fietsers gedurende 2 x per week, inmiddels 1 x per week omdat nu weer meer buiten gefietst kan worden. Daarnaast heb ik de ATB af en toe gebruikt maar niet heel veel. Wel heb ik regelmatig gelopen in de domeinen, vaak op zondagochtend vroeg. Deze combinatie zou garant moeten zijn voor een goede opbouw en behoud van conditie en spiertraining. Het hardlopen in de domeinen blijft een fantastische ervaring, de ongerepte natuur in combinatie met het vroege tijdstip bracht mij extra motivatie! Deze training heb ik op 13 maart afgesloten door de pannenkoekenloop (16 km) te lopen, weliswaar als vrijwel laatste afgesloten in een tijd van 1 uur 47 minuten maar daar ging het mij niet om.
Dat laatste is overigens een element waar ik inmiddels mijzelf goed bij kan neerleggen, mijn lichamelijke mogelijkheden zullen mij nooit meer als “eerste” over de streep brengen en daar kan ik me goed bij neerleggen. Eigenlijk gaat het mij inmiddels meer om de doelstelling “het halen van de eindstreep” en daar focus ik me dus op, ook wat betreft de tocht van Zierikzee naar Menton.
Sinds februari fiets ik weer buiten en inmiddels heb ik ongeveer 1.000 kilometer “achter de derailleur” en ik hoop voordat een en ander aanvangt op zijn minst 3.000 kilometer afgelegd te hebben. Bewust rijd ik veel alleen, vanmiddag ook voor een individuele rit gekozen in plaats van vanochtend met jullie. Dat doe ik eigenlijk om mijzelf wat meer scherp te stellen en tegenslagen te overwinnen.
Er zijn 2 zaken waar ik erg tegenop zie, met regen berg af moeten rijden en de aanslag op het lichaam. Tijdens de clinic met Koos Moerenhout is weer eens duidelijk gemaakt hoe ontzettend belangrijk voeding en drank is tijdens meerdaagse tochten. Maar zelfs wanneer je er alles aan doet kan het minste zorgen voor problemen. Nou ja, aan de andere kant zien we het wel en ik schaam me er ook niet voor als toch een keer een “dagje volgbus” noodzaak is, immers 12 dagen in deze tocht fietsen lijkt me ook al een prestatie. Vanzelfsprekend ga ik natuurlijk wel voor de 14!
Een ander aspect is ook de psychologische voorbereiding, zowel individueel als collectief. Een aantal van jullie weten dat ik door mijn burnouit een lastig afgelopen jaar heb gehad. Zo’n burnout is een merkwaardig fenomeen, gedurende jaren roofbouw plegen en over je eigen grenzen heengaan waardoor je geen mogelijkheden meer ziet en je “de weg kwijt bent” blijft een heel ingrijpende ervaring. De zeer bewuste tactiek om veel rust te nemen en langzaamaan de draad op te pakken heeft mij weer aardig op de been gebracht en daarom durf ik de tocht en de bijbehorende uitdaging wel aan. Wat mij ook wel aanspreekt is het gegeven dat je veel alleen zult zijn en af zult zien tijdens de beklimmingen. Deze inspanning gecombineerd met de overweldigende natuur en het besef hoe nietig een mens is geeft bij mij altijd een melancholisch maar tegelijkertijd blij gevoel. Verder hou ik er wel van om wat langer alleen te zijn en van huis, ondanks mijn tot nu toe gelukkig verlopen huwelijk van 33 jaar kan ik wel even zonder mijn “Maatje en kinderen” en besef dan juist tijdens zo’n periode hoe gelukkig ik eigenlijk ben.
De andere uitdaging is met een groep van 10 tot 12 (in dit geval) mannen 15 dagen op te trekken, dat is ook niet niks. Wij hebben onze zaken tot nu toe aardig georganiseerd maar er zullen ongetwijfeld tegenslagen volgen en dan zal een beroep gedaan moeten worden op elkaars solidariteit, sociale vaardigheden en wellicht soms ook duidelijke beslissingen. Ik heb daar alle vertrouwen in en zie erg naar ons “verbond” uit.
Jullie hebben nu inmiddels een aardig kijkje in de overwegingen en ervaringen tot nu toe, als coördinator van dit evenement heb ik nu het spits afgebeten en ik hoop dat binnenkort de volgende deelnemer zijn verslag zal doen zodat we een mooie aanloop naar deze tocht kunnen presenteren en vervolgens een reeks verslagen tijdens de tocht op het web.
Volg dus vanaf 18 juni dagelijk onze tocht op de site!
Met vriendelijke groeten,
Wilbert