Nog twee ritten te gaan! De eindstreep komt in zicht nu we vanavond allemaal weer veilig in Guillestre aangekomen zijn in hotel Chalet Alpin. Voor mij is dit bekend terrein van de Alpenweken omdat wij altijd niet ver hier vandaan in Baratier verbleven. Ook de klimmen van vandaag kenden eigenlijk niet zoveel geheimen maar juist daardoor stond ik vanmorgen wat meer gespannen aan het vertrek in Valloire omdat ik de vorige keer bij het beklimmen van de noordzijde van de Galibier en van de Izoard helemaal tot het gaatje had moeten gaan.
Gisteravond bij de voorbespreking had Cees ons nog gerustgesteld dat het maar weinig hoogtemeters zouden zijn vandaag maar met hem weet je het maar nooit waarover later meer. Wilbert en Jan namen weer een voorsprong van een half uur bij de start,de rest vertrok om 8.50 uur maar door opstartproblemen van mijn Garmin moest ik iedereen een voorsprong van een extra 10 minuten geven. Overigens was er nog enig oponthoud bij de start omdat Adri zijn Garmin helemaal kwijt was maar gelukkig bleek hij hem gewoon in zijn rugzak gestopt te hebben. Volgens Cees stelt de beklimming tot Plan Lachat weinig voor maar ik zag toch regelmatig 7 en 8% stijging voor mijn neus verschijnen. Met nog 9 kilometer te gaan begint de ellende pas goed,hoog boven mij zag ik de grote groep gestaag voortbuffelen maar op mijn kreet: “Idioten” werd niet gereageerd. Een kilometer of vier verder had ik ze bijgehaald en ben maar in mijn eigen tempo doorgereden;zo’n drie kilometer van de top kwam ineens Marcel tevoorschijn die mij heel aardig begroette met: “ Daar heb je de dorpsgek ook!” en direct daarop zag ik dat er op het wegdek door Harro en Marcel een aantal kreten geschilderd waren,weer een van de hoogtepunten van deze tocht al vond ik “OPA” vanwege de hoge gemiddelde leeftijd van de deelnemers wel wat denigrerend. Krakend legde ik de laatste kilometer af waarbij ik een bord “ Route Barree” passeerde en bovenop bleek dat door werkzaamheden afdalen over de col niet mogelijk was. Wilbert en Jan waren ruim voor mij boven en even later arriveerden ook de andere mannen om van het prachtige uitzicht te genieten. Via het autotunneltje ging het vervolgens naar de Col du Lautaret (door Marcel omgedoopt in Col du Gilles de la Tourette) en na een korte stop de lange afdaling naar Briançon met bovengemiddelde snelheid, mijn maximum kwam vandaag in de buurt van de 80 in ieder geval. Linksaf bij Briançon begint dan de lange beklimming van de Col d’Izoard . In de moordende hitte klom ons select gezelschap richting Cervieres voor de lunch, ook deze keer weer een prachtige plek aan het water.
Na de lunch weer verder voor de laatste ruim 10 kilometer naar de top maar dat viel vanwege de hitte bepaald niet mee,met name de combinatie volle maag en bloedhitte zorgde voor wat inzakkende prestaties behalve bij Ab want die legde vooraan Alex en Adri erop. Ook Wilbert maakte een sterke indruk en ik zag dat achter mij Leo zelfs Frans had bijgehaald, daarachter kwam Jan met begeleiding van onze wegkapitein ook al snel op de top en na de gebruikelijke foto’s bij het monument en een heleboel cola konden we beginnen aan de lange gezamenlijke afdaling en de prachtige tocht door de Gorges du Guil, helaas hadden de Franse wegwerkers vlak voor Guillestre een akelige verrassing voor ons en de bus in petto: wegwerkzaamheden waardoor wij een akelig steil weggetje moesten nemen en de bus moest wachten tot 17.30 uur totdat de weg weer openging. “ Gelukkig” sprak Cees fijntjes:” Zo komen jullie tenminste aan het juiste aantal hoogtemeters!” hetgeen hem op een trap tegen zijn toch al zere been kwam te staan toen we weer uitgeteld van onze welverdiende frisdrankjes en biertjes zaten te genieten.
Het was weer een prachtige dag,we hebben weer genoten maar ik denk niet dat het nog lang onrustig zal blijven in het hotel: morgen de zwaarste dag……….
Frank van der Vliet
Prachtig mannen! De laatste loodjes, alle succes morgen. Ik weet dat jullie het kunnen!
Groetjes en sterkte,
Michiel Stadhouders
Nog even volhouden mannen, succes!!
vandaag kwamen jullie door Briancon, de hoogst gelegen stad van Europa, vlakbij won in 1976 Joop Zoetemelk een bergetappe.
Blijkbaar vond hij deze streek zo mooi dat hij het jaar daarop er een appartement heeft gekocht en ieder jaar terugkomt om hier in Frankrijk te gaan jagen.
vandaag hebben jullie de “koninginnerit” met vele hoogtemeters, maar met nog maar 2 dagen te gaan fietsen jullie daar fluitend overheen, want “tussen de oren” weet je dat je er bijna bent.
is trouwens mooi om te zien dat de laatste dagen bijna iedereen zijn clubtenue weer aan heeft.
Leo, Jan en natuurlijk alle anderen veel plezier en doe voorzichtig, 80 naar beneden is wel erg hard op die smalle bandjes!
nou ja bijna iedereen in clubtenue, dat is niet te zien op groepsfoto 🙂 🙂 dus mannen morgen allen in tenue richting Finish.
Prachtige foto’s!
Succes mannen!! En pap, niet steeds die twee vingers in je neus stoppen. Handen op je stuur graag;)
Liefs en geniet er nog even van!
Marcella
Het is iedere dag weer mooi om jullie verslag te lezen;
en wat een prachtige foto`s,
petje al voor Marcel die heeft het er maar druk mee,
Nog een paar dagen,GEWELDIG.
Groetjes Jan en Ria.
XXXX voor Alex
Hay Lieve Harro
Ik ben trots op je dat je je humor niet verloren bent. Wat een lol moeten jullie gehad hebben
toen jullie de teksten op de straat schreven.
Voorpret is vaak het leukste.
En dat je de tering naar de nering weet te zetten.
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, toch?
Liefs XX
Klasse heren,petje af. Maak er iets van om NOOIT meer te vergeten. (hop ceesje hop, of is het nu schop ceesje schop) groetjes JeMi.
Mannen, jongens en heren,
‘Opeens’ is daar dan morgen de laatste etappe!
Zal een vreemd gemengd gevoel geven denk ik zo.
Een potpouri, zo u wilt.
Blij zijn dat het voorbij is, jammer dat het voorbij is, trots dat je het gedaan en/of gehaald hebt, nog 1 keer willen stoempen en alles geven, opgelucht dat je na morgen niks meer hoeft te geven, naar huis willen, nog met de groep willen evalueren over alles wat je samen beleefd, gedeeld en gezien hebt…
Weet niet welk gevoel om het hardst roept nu bij jullie maar KNAL morgen nog éénmaal!
Steven op die finish af en ben trots op jezelf, over je verrichte arbeid.
Voor mij zijn jullie nu al winnaars!
Alex je bent mijn absolute kampioen!!
MENTON HERE THEY COME!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Vanavond met de kippen op stok jongens, morgen le GRANDE FINALE!
Groetjes van Reza. (XxXxXxXX voor Alex.)
Hallo stoere binken,
Jullie zijn er bijna,kunnen jullie het zelf geloven dat je dit hebt gedaan,
ik zet voor jullie een aantal petten af wat super gedaan,
nog een dagje en dan zit de rit erop,en dan allemaal tevreden naar huis,
want dat zijn net als jullie ook wel een beetje kapioenen,omdat ze jullie zolang hebben moeten missen.
MAAR DE GROOTSTE KAMPIOENEN DAT ZIJN NATUURLIJK JULLIE.
Dus zet hem op voor de laatste dag.
Groetjes van Jan en Ria.
Alex voor jou XXXX
Hoi lieve (o)pa,
Wat een prachtige foto’s, wat een mooie omgeving!! Bekend terrein voor ons he? Ik vraag me overigens af wanneer de Col d’Izoard zwaarder voelde voor je, nu of tijdens de triathlon? Je zal er in ieder geval wel van genieten, dat weet ik zeker!! Lauran, Florence en Silvain vonden de foto met “opa” op de weg geschreven ontzettend leuk, wat een stoere opa! Veel opa’s doen je dit niet na denk ik!!! Ze kunnen niet wachten tot je er weer bent!!! We zijn allemaal supertrots op je en wensen je heel veel succes en sterkte voor morgen, de laatste dag!!!!
Groetjes van Floris Jan, Edith & Silvain, Lauran en Florence.
ps Silvain kwam vandaag ineens met de mededeling dat hij voor morgen een fietstocht geregeld heeft voor alle medekleuters van school….stukje bos zat in zijn parcours en een beetje stunten in de speeltuin. Ze konden kiezen voor mountainbiken of racefiets, haha.
Hééé lieve Frank en peloton-genieters en vooral Marcel en Harro!!!!
Dat was weer een mooie tocht Frank.Gister (dinsdag) viel m’n computer uit……vast door de spanning van de zware tocht woensdag…….dus nu verder m’n berichtje(=woensdag):
Je belde tijdens een zware onweersbui!Wijs om even met Wilbert te stoppen!
Jullie zijn so-wie-so wijs bezig,anders zou het tot nu toe niet zo goed gegaan zijn.WAT HEBBEN JULLIE EEN TOCHTEN ACHTER DE RUG!!!!
Woensdag was de zwaarste klim,maar het is weer gelukt!!!Je bent steeds heel erg enthousiast over de telefoon!Nog één dag te gaan op je mooie fiets……..je zal maar zo’n fiets krijgen!!!
Iedereen een hele mooie,fijne,laatste fietsdag en:GENIET ERVAN!!!!Liefs
XXXXXXXXXXXX (12) Fraaaaany
Wat een prachtige foto”s . Vooral die van Frans en Adri. Ziet er heel goed uit., en je blijft ook nog mooi rechts rijden…
heel veel succes allemaal morgen met de laatste rit naar MENTON…