13e etappe Guillestre-La Bolline Les Hautes Alpes 29 juni 2011(een monstertocht), verslag door Frans Dieleman.
Cees Lodewijk typeerde dit in het door hem opgestelde programma als volgt: een kleine Marmotte (tocht van 174 km over 4 cols en dit allemaal op een dag) zelf heb ik deze tocht in 2009 mogen rijden met 7000 anderen. In het programma voor deze dag typeerde Cees dit als volgt “Je hoeft alleen een simpele trapbeweging te maken, over geasfalteerde wegen te rijden en je eigen gewicht mee te brengen” met een vergelijking met de bouw van de Duomo te Sienna, een van de mooiste kerken ter aarde. Vandaag 2 cols en een halve van 9 km, nl Col de Vars vanaf het hotel zo’n 20 km. Begonnen om 8.30 uur, enkelen vooruit. Hans van Elzelingen dirigeerde de rest. We bleven grotendeels bij elkaar met een leuk tempo van zo’n 12 km gemiddeld. We hoorden de marmotten piepen maar zagen ze eerst niet. Vlak voor de top, na het tempo wat omlaag gebracht te hebben en ook te genieten van de prachtige vergezichten en natuur, zagen we er één zonnebaden op een brok steen, een prachtig gezicht. Nadat iedereen de top bereikt had, kregen we van onze toerleider de vrijheid om af te dalen naar het dorpje Jausiers , hetgeen we bereikten na zo’n 42 km. Wel wegwerkzaamheden, het verse asfalt plakte aan alle banden. Dit werd er met stokjes of platte stenen zo veel mogelijk afgehaald. Vanaf Jausiers het monster Col de la Bonette, 23 km lang, de hoogst berijdbare col van Europa met ruim 2800 hoogtemeters. Eerst nog wat genuttigd, door de perfecte verzorging van Marcel en Harro, niet te veel, anders zit dat maar in de weg, want het was nog vroeg. Ieder had genoeg repen bij zich of ander soort pepmiddels . Weten jullie dat dit vanaf deze kant een route is naar Nice, 134 km stond er in Jausiers. Eerst een discussie over het weer, zou het droog blijven, regen is niet erg, maar wel bestond er een kans op onweer. Zo snel mogelijk op pad om dit voor te zijn. Ieder ging zijn weg. Je moet dit doen in je eigen tempo. Wat een monster en maar klimmen, je gedachten dwalen dan wel eens af, kan ik dit, waar heb ik dit aan verdiend, de meeste deelnemers zijn ouder dan 60 en dan dit soort prestaties leveren, zal iedereen het wel halen? Bij mij gingen mijn gedachten terug naar mijn eigen vader en schoonvader, die beiden maar 68 zijn geworden, kijken ze mee, waar heb ik dit aan verdiend. Met fietsmaat Leo Noordijk, die er helaas niet bij kon zijn, in onze andere Alpen ritten nog al eens over gehad. Maar het lukte bij een ieder, genoten van de prachtige natuur,behoudens de aller snelste, met niet te veel verschil, maar wat een inspanningen, of die kracht uit jezelf komt vraag ik mij wel eens af, ieder vult dat voor zich maar in. Daarnaast de prachtige bloemen, voor de kenners irissen, orchis, annemoontjes, lis soorten te veel om op te noemen, ze staan op de meest wonderlijke plaatsen.
Fasewijs werd afgedaald via de weg naar Nice, wat een afdaling, meestal met z’n tweeën tegelijk. Verzameld werd er in Saint Etienne sur Tinee, waar Marcel en Harro weer gereed stonden voor ons (wat verlaat) middagmaal (15.15 uur). Dreigende wolken verschenen met onweer vlakbij. Na wat discussie toch gestart. Wat schetste onze verbazing een prachtig fietspad langs de rivier. We moesten toen nog 40 km naar La Bolline waar wij een overnachting hadden geboekt in hotel Vadeblore, met hiervan 9 km klimmen. De regen begon al vrij snel, het kwam er met bakken uit, maar gewoon doorgaan, geen flauwekul. Wel zouden we proberen met het onweer rekening te houden, door eventueel te schuilen. In het begin bleef dit gelukkig weg. Na zo’n 15 km een opstopping, bij wijze van spreken was er een stuk berg op de weg gespoeld, alles geblokkeerd. Een vriendelijke vrouwelijke gendarme legde ons uit dat dit wel meer voorkwam. Gelukkig dat wij op dat moment daar niet ter plaatse waren. De fransen pakken dit voortvarend aan. Een bulldozer schoof alles weg. Na ruim een kwartier gewacht te hebben, mochten we als eersten over de troep die nog op de weg lag. De sokken er weer in en doorgaan. Op een zeker moment de bergweg naar la Bolline opgedraaid, toen het onweer begon, een weg terug was er niet. In groepjes reden we omhoog, sommigen hebben nog een schuilplaats gezocht, anderen reden door. Zo rond 18.30 uur waren de meesten binnen. Wat ging het tekeer, maar we hebben het weer gehaald, een knappe prestatie van een ieder. 13 dagen rijden gaat niet in je koude kleren zitten. Nog één tocht te gaan, Menton roept.
YEEEEEEEEEEEEEAAAAAH!
Allereerst bewondering voor jullie allemaal een reusachtige prestatie neergezet maar ik blijf niet achter en heb mijn vierde kuur er al weer opzitten nu nog maar twee te gaan en zijn we aan de finish.Jullie kaartje heeft mij heel goed gedaan dat je nog de gave had om aan anderen te denken bedankt hiervoor.Laten we de laatste etappe het droog houden en zonder ongelukken finishen ,allert blijven allemaal. Mvg fred en hennie
Dat was echt een ZWARE dag!
Harro ik hoop dat je de laatste dag nog een stukkie mee kan fietsen ,maar ik vind het voor jou en de rest van het peloton super wat jullie met elkaar gedaan hebben.Nogmaals :chapeau!!!Denk aan jullie ervaringen/afzien/doorzetten/genieten…………………….alles
liefs Fraaaaany
Wat fijn dat jullie ondanks de harde regen en onweer toch nog de bestemming van La Bolline hebben gehaald! Ik zie die fransen al denken; ‘ces fous hollandais qui veulent monter un montagne à tout prix…’ (klinkt altijd wat mooier in het frans…), maar ik weet zeker dat ze jullie liever zo zien dan met een auto en overgeladen caravans…!! Respect voor iedereen, inclusief verzorgers!! En pa, ook al ben je heel je leven al zo fit als een hoentje en heb je al veel avonturen meegemaakt, ik vind het ontzettend stoer dat je er ook nog even een twee weekse zware fietsrit in de Alpen aan vast plakt. Weer een jongensdroom uitgekomen!
Allemaal, heel erg veel succes en plezier met de laatste etappe! Hopelijk blijft de zon schijnen tot in Menton!!!
Groetjes Tanja & Laurent (een fransman met veel respect voor de zeeuwse wielrenners en vooral zijn schoonvader…..en nu vraagt hij of hij extra punten heeft gescoord?!!!…..)
Leo door je sms begrepen we al dat het een zware dag is geweest, nu op naar Menton en over een paar dagen weer fietsen in het vlakke zeeuwse. Tot zondag dan gaan we genieten van alle verhalen. groet, Frans & Lia.
nog twee beklimmingen en dan heerlijk laten uitrollen naar Menton, waar de koude klats heerlijk zal smaken na alle omhelzingen, ogen vol vuur en een lichaam waar de adrenaline vanaf spat. Morgen mogen jullie uitslapen, terrasjes pakken, musea bezoeken, kaarsje aansteken in de kerk, zwemmen, heimwee hebben naar je fiets en gaan winkelen, leuk he 🙂
Leo en alle mannen er om heen, heel veel sterkte allemaal, mooi, mooi, dat er zo veel verschillende manieren zijn van bergen bedwingen en finish naderen, zowel op de berg als daarbuiten. Ieder op zijn tijd en manier en toch weer samen. Wij wensen jullie een laatste dag toe zonder ongelukjes of kwijtraken en een hele fijne aankomst!
Nou, nou, de tour de France is er niets bij. Want dat zijn wielrenners die ook nog wel eens een rustdag nemen. Nu op naar de welverdiende rust aan de middellandse zee waar je zeker geen
winkel of musea zal bezoeken, maar lekker op je rug diep zal snurken in de gloeiende zon
en dan krijg je plotseling heeeeel veeeel heimwee naar thuis, waar jullie met open armen worden omhelst.
Nog even en dan zijn jullie weer thuis, want ik begin jullie te missen.(Ab en Harro bedoel ik hoor)
Liefs van het thuisfront XX
Leo, Jan en medefietsers, heel veel bewondering en respect! Nog 1 dag, succes!! Gr vanuit Gerlos
Mooi verslag. Mooie tocht. Zo maak je nog eens wat mee. Marmotten, aardverschuivingen, onweer en gewoon door blijven fietsen. Prachtig.
Nu op naar Menton. Het lijkt wel een bedevaartsoord.
Succes tijdens de laatste etappe.
Groeten van ons hier bij De Zuidhoek.
foto’s nog eens goed bekeken en op die van Wilbert met reeds afgelegde km’s zien we volgens mij recht daarboven in de verte 2 witte stipjes. Dat moeten dan Alex en Jan zijn omdat die samen op foto de laatste meters afleggen op deze berg. Hieruit kan denk ik geconcludeerd worden dat Alex (die steeds bij beste klimmers was) bij Jan is gebleven om hem bij te staan naar de top. TOPKLASSE Alex.
Mannen,
De laatste rit dat gaat op moed maar wordt niet overmoedig kom veilig aan in Menton en vier daar jullie overwinning , een prestatie die staat , daar kunnen jullie nog lang op teren .
Heb jullie iedere dag gevolgd en de verhalen gelezen, het was voor mij als een soort avondetappe .
Geniet van jullie rustdag en kom veilig terug , Zondag zien we jullie in de Pee.
Een pluim voor Marcel die jullie terzijde heeft gestaan , hij moet van veel betekenis geweest zijn.
Ben ook benieuwd naar de ervaringen van Alex, van de winter in de sporthal spraken we er over en zag er wel tegen op,ik hield hem voor dat hij dat kon mits goed voorbereid.
Ook Wilbert en Jan chapeau , ik hoor wilbert nog zeggen bij het vertrek ik zie er als een berg tegen op , maar je bent de bergen tegen op gegaan .
Frans heb veel gedacht kon ik nu maar met je mee gaan naar boven , even achterom kijken of jij of andersom dichterbij kwam .
Mannen jullie allemaal, of je als eerste of als laatste boven komt je hebt het toch maar gedaan dus nogmaals pet af .
Tot Zondag.
leo noordijk
hey pa, je vetjes zijn er wel af zo te zien ha ha ha herken ik je straks nog wel?! 😉