de hei, die schitterend in bloei staat. En we legden samen, op de “gewone” fiets, een kleine 300km af over landweggetjes en door bos en hei. Daarbij kwamen de fietscafé’s met de uitnodigende terrasjes nadrukkelijk van pas.
Ook op de racefiets is de Kempenstreek een heerlijk fietsgebied, deze vakantie goed voor bijna 540km. Veel beschutting en veel afwisseling. Autovrije fietspaden, kleinere verkeersarme weggetjes, de dorpjes, de bossen, de hei enz. enz. Ik had vooraf een aantal zelf uitgezette routes op’m’n Garmin gezet en die zijn me prima bevallen. Het fietsrondje (ca 85km) naar het oosten, naar de Dommelvallei leidde me bijvoorbeeld door de dorpjes Riethoven en Dommelen (met de Dommelsche Bierbrouwerij) naar het Leenderbos en vervolgens over de Groote Heide naar Borkel en Schaft. Dan is het nog maar een klein stukje naar de
Achelse Kluis een abdij in Belgie, praktisch op de grens gelegen. Via landelijke weggetjes met veel typische langgevel boerderijtjes
(keutjes en koeien) komen dan Bergeijk, Luyksgestel en de omliggende bossen weer in zicht. Daarna wacht op de camping een verdiend biertje. Deze rit beviel zo goed dat ik het parcours 2 maal heb gereden. Uiteraard op verschillende dagen. Een andere rit ging naar het noorden en het westen, de meest noordelijk gelegen plaats in deze rit was Oisterwijk. Voordat ik dit punt bereikte had ik onder weg door het landelijke Brabant weer al veel kilo’s vlees in de weides gezien in de vorm van koeien, herten en struisvogels, om over de varkensstallen nog maar te zwijgen. Op het bouwland zie je naast de buxus- en coniferenkwekerijen veelal maïs en ook die begroeing geeft beschutting bij tegenwind. Via Halve Mijl, Buikheide, zomaar wat namen die je tegenkomt en over de Oirschotse heide, weggetje alleen voor fietsers, steek ik het Wilhelminakanaal over. Voor ik het weet rijd ik door de Natuurgebieden Kampina en Rosep, het was genieten. Na Oisterwijk zak ik weer af naar het zuiden. Na het bos en een stukje “open land” fiets ik in de buurt van Haghorst een stukje over het fietspad langs het Wilhelminakanaal. Verderop op weg terug naar Eersel kom ik weer meer
klinkerweggetjes tegen, niet ongebruikelijk hier in de Kempen. Toch heb ik het idee dat rond Hapert en Bladel de meeste van dit soort weggetjes te vinden zijn. Het geeft wel sfeer vind ik, maar de snelheid loopt wel wat terug in vergelijking met het asfalt. Maar goed, als je met al het draaien en keren dit soort ritjes toch zonder jakkeren met 30+ kunt afleggen hoef je niet te klagen denk ik. Iets anders verloopt dat als ik besluit om een route uit te zetten via de knooppunten. Dat valt tegen, niet het plezier van de mooie omgeving, maar de onmogelijkheid van de verkeerssituatie goed in te schatten en dan ook nog alle knooppuntenbordjes te zien. Op de gewone fiets is dat geen probleem, maar opde racefiets ben je sneller op een bepaald punt en dan mis je wel eens een bordje. De 65km op die dag was het wel genieten, maar ik zal dat niet meer zo gauw doen. Het rondje van die dag liep onder meer over een stukje Belgie, Reusel, Arendonk, een deel van het landgoed de
Utrecht en dan via Netersel, Casteren, Hoogeloon en Duizel weer naar “ter Spegelt”. Dan was er ook nog het “fietsavontuur” naar Zierikzee. Op vrijdag 7 september was kleinzoon Steijn jarig. Z’n eerste; daar wil je bij zijn natuurlijk. Tiny ging met de auto en ik op de racefiets. Op de ANWB fietsrouteplanner had ik gezien dat de afstand ongeveer 122km bedroeg. Goed te doen toch? Toch verliep de praktijk anders. M’n Garmin stond ingesteld op VERMIJD HOOFDWEGEN en dat betekende dat de fietscomputer mij soms via een kleiner weggetje en vaak een omweg op pad stuurde. Af en toe zelfs de bush in. Toen ik met 152km op de teller en na diverse onderbrekingen anderhalf uur later dan gepland in Zierikzee aankwam was Tiny daar allang per auto gearriveerd.Ze stond zelfs op het punt om “Opsporing verzocht” te bellen. Dat schreeuwde uiteraard om herstel en daarom besloot ik om op de zaterdag na Steijns verjaardag weer op de fiets terug te keren naar Eersel. Ditmaal wel met een beter voorbereide route uiteraard. Tiny, die de reis weer met de auto zou maken, had er geen problemen mee, ja lef heeft ze wel. Om 8.15 uur reed ik weg uit Zierikzee, via Steenbergen, Oudenbosch, Etten-Leur naar Rijsbergen. Daar maakte ik een korte stop voor een paar boterhammen en een stroopwafel. Daarna begon ik aan het mooiste deel van de route. Na Baarle-Nassau genoot ik op een terrasje in Poppel nog van een cola en was de herbergier zelfs zo vriendelijk om nog wat ijsklontjes in de verse bidon water te stoppen. De temperatuur was inmiddels opgelopen tot boven de 25 graden, maar de stukjes door de bossen waren heerlijk koel. “Ter Spegelt” bereikte ik om even na 1 uur. Na 4uur en 26 minuten fietsen en daar was ik dik tevreden mee. Tiny was al gearriveerd en had al een koud drankje klaar staan. Dit artikeltje schrijf ik trouwens op onze laatste dag op “ter Spegelt”. Heb ik daar dan tijd voor? Moeten we dan niet opbreken? Jawel,maar nu even niet. Waarom niet? ‘t Regent en dat notabene op onze laatste dag.