IK KIJK ER NAAR UIT!….

Ik kijk er naar uit. Vol verwachting klopt mijn hart (vooral tijdens de vele trainingen….) en veel staat de laatste tijd in het teken van Zierikzee-Menton. Vooral het avontuur trekt me enorm aan. Met veel plezier trainde ik voor deze schitterende tocht. Veel en graag sporten deed ik m’n hele leven al. Gekscherend zeg ik weleens, dat ik kopje duikelend naar buiten ben gerold….

Ik kijk er naar uit. Naar de hele tocht. Fietsen vind ik sowieso de mooiste sport. Het buiten zijn, meer van je omgeving genieten, conditie bijhouden, wat gezonder leven. En fietsen alleen of in een groep, het heeft allemaal z’n voordelen. En natuurlijk ook z’n nadelen. Met 12 onbekende bekenden of bekende onbekenden dit avontuur in, hoe gaat zich dat ontwikkelen? 14 dagen fietsen zonder rustdag door de Ardennen, Vogezen, Jura en Alpen, prachtige omgevingen, maar ik besef ook, heel zwaar. De laatste weken prachtig (fiets-)weer geweest, maar het kan ook minder! En met 2 tot soms 6 man op één kamer slapen. We gaan elkaar leren kennen, een uitdaging op zich. De voorbereidingen waren erg hoopvol, ieder heeft zich volop van zijn taak gekweten.

Ik kijk er naar uit. Om eindelijk eens in de Alpen de indrukwekkende cols Telegraph en Galibier te beklimmen. Een jongensdroom. Al kijkend naar de Tour-verslagen op de zwart-wit televisie bij kennissen eind jaren 50 (tv bestond amper en wij hadden er geen) herinner ik me nog heel goed de schitterende beklimmingen en gevechten tussen Frederico Bahamontes (“de adelaar van Toledo”) en Charley Gaul. Als kopman van de Nederlandse/Luxemburgse landenploeg won Luxemburger Gaul in 1958 de Tour de France. Vanaf die jaren herinner ik me de Telegraph en Galibier.

Ik kijk er naar uit. Naar het fietsen door de Vogezen en Jura. Veel over de schoonheid van dit deel van Frankrijk gehoord, maar er nooit geweest. Zeker na het lezen van de schitterende voorbeschouwingen van Cees Lodewijk, ik word alleen maar enthousiaster!

Ik kijk er naar uit. Naar de 7e etappe, door de Jura. Na 70 km bij de passage in Lods over de brug van het riviertje de Loue fietsen we langs het dorpje Vuillafans, de geboorteplaats van Baltasar Gerards. Op de lagere school leerden we, dat hij in 1584 bij de machtstrijd tussen de katholieken en protestanten Willem van Oranje dood schoot. In Vuillafans is naar hem genoemd de Rue Gérard, zoals hij toen nog heette.

Ik kijk er naar uit. Naar hernieuwde kennismaking met de Alpen. Na een paar keer de bekende RTC-Alpenweken te hebben meegemaakt. En in die Alpen naar hernieuwde kennismaking met de Col d’Izoard, col van de buitengewone categorie. Twee keer eerder beklommen bij het 190 km lange fietsonderdeel van de triathlon van Embrun. In 2002  bij 34, 35 graden. En vorig jaar, toen ik na de geslaagde finish in mei van de triathlon van Lanzarote in 12.34 uur toch nog eens Embrun wilde doen. Lopen ging helaas niet door vanwege een in de week ervoor opgelopen loopblessure. Beide keren de beklimming gedaan in de richting Briancon, met veel plezier hoop ik dan ook die zware beklimmingen deze keer eens met plezier af te dalen. En snel vergeten, dat zojuist de 20 km beklimming vanuit Briancon ook zwaar zal zijn geweest…..
Ik kijk er naar uit. Om hopelijk gezamenlijk, gebroederlijk, vooral allen in goede gezondheid en met veel plezier Menton binnen te fietsen onder een breed stralende zon. Dat schitterende stadje met die prachtige oude kern aan die mooie baai op de grens van de Franse en Italiaanse Riviéra. Ik verheug me op het weerzien, dat prachtige doel, als bekroning op ons avontuur!

Ik kijk er naar uit. Of de trainingen voldoende waren. Fietskilometers genoeg gemaakt, een kleine 7000 km. En gevarieerd getraind. Ook de afgelopen weken aan de Riviéra en op Lanzarote gefietst. En 1, 2 keer per week zwemtrainingen. Enige verschil met voorgaande jaren, dat ik sinds januari niet meer heb hardgelopen door een kort voor de Kustmarathon opgelopen blessure, waarmee ik toch die marathon deed. Maar ik besef ook, dat er voor een geslaagde tocht voor ons allen meer komt kijken, dan alleen voldoende training.

Ik kijk er naar uit. Ook om terug te vliegen, onder een heldere hemel en de gefietste route nog eens vanuit de lucht opnieuw te fietsen.

Ik geniet nu al. En ik blijf genieten! Op naar vrijdagmorgen, 07.30 uur!!