Op zaterdag 16 juli zijn we met de RTC op de internationale toer gegaan.
In de persoon van Kees Ihrman had de toercommissie een leuke uitwisseling met de TWC Gulpen geregeld.
9 RTC’ers trotseerden de vroege wekker om om 6.00 te vertrekken van het busstation van Zierikzee.
In de bus van Marco Bijl gingen makkelijk 4 fietsen en Henk Krijger nam de rest mee.
Met twee auto’s waren we na goed twee uur al in Gulpen gearriveerd.
De mecaniciens prepareerden de fietsen en de foerage, maar voordat we op pad gingen werden we getrakteerd op een kopje koffie bij de wegkapitein van TWC Gulpen.
Kees had passend voor heerlijke Zeeuwse bolussen gezorgd, waardoor we genoeg energie hadden om te vertrekken.
Vijf Gulpenaren begeleidden ons op de tocht door Nederland, België en Duitsland.
Vrij vlot na het startschot fietsten we al bij onze Zuiderburen in de richting van Luik.
Dat is niet de mooiste plaats op deze aardkloot, maar ten zuiden van deze industriestad beginnen zo’n beetje de Ardennen, waar de Limburgers ons een prachtig autovrij pad op loodsten.
Die weg ging trouwens wel gluiperig omhoog; 4% Lijkt niet veel, maar als dat kilometerslang aanhoudt, voel je dat toch best in de kuiten.
Na een lekkere afdaling togen we Duitsland in. Hier kregen we een schitterend fietspad, een oude spoorlijn die van Aken tot Luxemburg loopt, voor onze wielen.
Helaas gingen wij er al na 10 kilometer van af, maar gelukkig was daar wel een leuk tentje voor een Tasse Kaffee.
Na deze korte break fietsten we weer België in.
We bereikten een prachtig stuwmeer, waar een fascinerende route van 17 kilometer omheen gelegd was.
Ook deze weg was bepaald niet vlak, maar de Limbo’s waren vol bewondering over onze klimcapaciteiten.
Aan het einde van deze rondrit was een leuk restaurant, alwaar we heerlijke crêpes en Brusselse wafels genuttigd hebben, mmm.
Helaas waren zeker 40 wespen daar ook gek op; vooral Carla had het zwaar te verduren met die beesten, maar ze sloeg zich er manmoedig doorheen.
Toch maar weer snel op de pedalen, want er wachtten ons nog een goeie 35 kilometer.
Gelukkig begonnen we met een heerlijke afdaling – Henk klokte 68 km per uur! – en zo waren we al snel weer in Limburg.
Na 125 kilometer en 1468 hoogtemeters werden we in Gulpen afgevlagd.
De gastvrije Gulpenaren nodigden ons uit in hun stamcafé.
Op het gezellige terras werden stoere wielerverhalen verteld onder het genot van enkele lokale pintjes.
De vijf TWC-ers taaiden af met meteen een uitnodiging voor volgend jaar.
Na een prima maaltijd aanvaardden wij ook met lichte tegenzin toch maar de thuisreis, zodat we rond negenen weer in her Zeeuwse waren.
Alle deelnemers waren het erover eens dat we dit volgend jaar nog maar eens over moeten doen!
Leon Roos