De laatste .

De laatste toertocht is verleden tijd,

Zaterdagmorgen zijn we met een kleinere delegatie vertrokken voor de Mergelheuvelland , heel veel afmeldingen door diverse redenen , fysiek ongemak was een van de vele afzeggingen daaraan is natuurlijk weinig te doen ,maar ook afmeldingen die weer een andere reden opgaven , vanaf April is al bekend welke datum deze tocht plaatsvind ik denk dan als je je opgeeft zet deze dag dan vast . Maar wat wel enige frustratie teweeg brengt is dat mensen niet laten weten dat ze niet meegaan, je staat te wachten in de veronderstelling dat ze misschien wat later zijn. Jammer, maar Jan Arie had nog twee collega’s die ook graag mee wilde doen die zijn dan ook mee geweest als zaalvulling zullen we maar zeggen .Maar ze hebben er wel van genoten dus dat was dan nog een pluspunt.

Met minder dan de helft ( 11 van de 24 ) van het aantal dat zich had opgegeven zijn we vertrokken naar Limburg , zonder oponthoud waren we rond kwart voor negen bij de startplaats waar het omkleden kon beginnen , snel de startnummers opgehaald , dat liep  geolied omdat alles keurig klaar lag . Tegen half tien de fiets op waarvan de eerste kilometers een gezamenlijk gebeuren is wat betreft de verschillende afstanden .  Het weer was goed wel bewolkt maar droog ,na een aantal kilometers moest er gestopt worden twee deelnemers hadden plots hoge nood, en deze nood breekt wetten in dat geval dus het bos in , deze noodzakelijke handeling had nogal wat consequenties , de afgezette brillen was bij de een vergeten maar kon hem nog vinden , maar de ander zag hem niet maar kon niet vragen help is mee zoeken op de plaats delict dus geen bril meer die is achter gebleven , misschien dat er nu een bijziende zwijn in het bos loopt met een bril . Maar ook de helm had door de bewegingen tijdens het zoeken zijn plaats verlaten en een weg gekozen die enig spoor op dat ding had achter gelaten wat de nodige hilariteit te weeg bracht.

Op weg weer maar de eerste beklimmingen, deze waren als opwarming bedoeld naar mate we verder België ingingen kregen we meer pittige hellingen voor de wielen maar het principe samen uit en thuis was het motto , na 45 km hadden we de Cote de Sarolay met stukken van 13 % en gemiddeld 8  en dat is wennen als je niet of weinig geklommen hebt . De afdaling compenseert weer de inspanning, kort na deze Cote hadden we een beste , n.l. Rue Tesny met een gem. van 12 % en stukken van 22 hier gingen al heel wat mensen van de fiets en veel gezucht en gekreun dit was voor een van ons om bij de komende splitsing de route van 90 km te kiezen . De eerste miezer regen kondigde zich aan , de toch in redelijk slechte staat verkerende wegen nogal glad maakte en het duurde dat ook niet lang of de eerste valpartijen diende zich aan wat vlak voor mij gebeurde een meisje ging in de bocht hard onderuit met het gevolg een flinke wond boven het oog en elle boog , na haar de nodige hulp gegeven te hebben zijn we verder gegaan . Het was weer droog geworden en op weg naar de eerste bevoorrading die van alles te bieden had om de nodige energie op peil te brengen .

Inmiddels werd steeds duidelijker dat de verschillen onderling groter werden heb tegen een aantal dan ook gezegd rij je eigen rit, dat gebeurde dan ook , na de stop op weg naar Chaufontaine na 5 km doemde de Fond Des Cris  op met 10 % en gem. 7,5 en zo hadden we de ene na de andere helling ,ook een fraaie was Rue Sur Steppes in de buurt van Trooz stukken van 20 en gem. 9 %  na deze klim gingen we naar de volgende bevoorrading n.l. de Mijnen van Blegny inmiddels hadden we rond 100 km afgelegd . De regen was af en toe metgezel in de vorm van een fijn miezerig niveau . Zo als meest het geval is zit het venijn in de staart een paar beklimmingen van 6 of 8 % b.v. de Cote Mauhin , maar het toetje , met nog een kleine 15 km mogen we de Les Waides van boven bekijken langs het bekende witte huisje .

De finish kwam in zicht de tocht zat er op , na een goede douche en de nodige verhalen op weg naar het bier en het orkest die de sfeer er wel in krijgt , de tent was overvol omdat de regen inmiddels met bakken uit de hemel kwam, alles is gelukkig goed gegaan en met een voldaan gevoel vertrokken naar het Zeeuwse . Een tocht die weer gekenmerkt werd met andere wegen andere beklimmingen dan de vorige edities , maar door veel deelnemers als zwaar ervaren is.

De organisatie was weer een voorbeeld hoe je met de vele vrijwilligers zoiets moois kan brengen , op drukke gevaarlijke punten beveiligers die een hele dag op hun post blijven , de vlotte bevoorrading , ambulanceteams die de hele dag beschikbaar zijn zo kan ik nog wel wat noemen in een woord chapeau . Wie weet volgend jaar weer ???????????????????

Groeten ,

Leo