Race tegen de klok

De avond voor de tijdrit:

In de garage van huize Stoutjesdijk worden de laatste aanpassingen aan het materiaal aangebracht; Olaf demonteert de bidonhouders “dat scheelt weerstand” en heeft zekerheidshalve ook in een  ligstuur geinvesteerd “scheelt ook en ik ben tenslotte titelverdediger” .

Pa  (ik dus ), bekijk het met enig vermaak; maar goed, wie ben ik? Ik rij het laatste jaar vrijwel constant in het achterwiel van mijn jongste en, “de winnaar heeft altijd gelijk.”
Het geeft wel aan hoe fanatiek het er aan toe gaat bij ons in de garage..

Dan de tijdrit op zondag.

Prachtig weer, een mooie groep rijders en een – naar later blijkt – listig windje.
Dan valt het startsignaal en weg ben ik; tegen de wind in naar Het Stelletje en daar de bocht door. Shit, mijn hartslag zit nu al veel te hoog, veel te hoog, vaart minderen? Doortrappen? Toch maar even rustiger aan.
Daarna richting de Kreken van Ouwerkerk, redelijk uit de wind; 36 km/uur is vol te houden. Dan bij het gemaal naar rechts, wind in de rug en trappen maar ! Op naar Viane, waar het keerpunt is. Bijna 40 per uur nu.
Dan het keerpunt met daarna tegenwind; weer op gang komen en de cadans weer proberen te pakken. ik kom ineens niet meer op snelheid en blijf hangen net op 30km/uur. Wat een ellende dit stuk en vet afzien. Ik kijk eens achterom naar mijn volger ( Peter Kloet ) en die lijkt niet erg veel in te lopen.

Vooruit rijdt Cor Natte en die rijdt heel langzaam bij me weg.
Dan de groene weg op richting de Gouweveerseweg en dat gaat lekker; windje in de rug , tandje bij en met gezwinde spoed naar de kruising met de Gouweveerseweg.
Opletten hier, want die kruising is pislink.
He!? Daar staat m’n vader als verkeersregelaar; trappen Rien ! het is vrij! Bedankt Pa voor het goede werk op die kruising, want dat had anders gevaarlijke situaties kunnen opleveren.

Dan doorgaan tot de finish; het sap is er dan volledig uit en ik proef een licht ‘metalig’ smaakje in de mond  en een droog kuchje, wat ik ken van het schaatsen; het is goed geweest voor het lijf. 
Dan wachten op Olaf, die als laatste gestart is en aan zijn ronde bezig is.

Ad Hendrikse heeft totnogtoe de snelste tijd gezet en het gaat er om spannen. Daar is ie, plat op de fiets, armen op het ligstuur en gaan!
Toch moet Olaf het onderspit delven tegen Ad die een superieure tijdrit wegzet.
De snelheden: 38,16 km/uur ( Ad) resp. 37,77 km/uur( Olaf) ; respect hoor !

Mijn snelheid ? Net onder de 34 km/uur waar ik – gegeven de leuke feestavond een dag eerder – heel blij mee ben.
Was dit leuk?  ja heel leuk ! Zo’n tijdrit is een race tegen de klok, maar vooral ook tegen jezelf.
Vooral het sfeertje aan de finish en later op het terras met een biertje maakten de dag zeer geslaagd.

Volgend jaar weer? Ik hoop het.

Riny Stoutjesdijk

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.